słoneczny brzeg

Klacz dostrzegła przybliżającą się fryzyjkę. Nie dała po sobie poznać że ją zauważyła, udawała że jej nie widzi, póki tamta się nie odezwała.
- Witam. - przywitała klacz. Tamta była niewątpliwej urody, kilka centymetrów niższa od Amber, oraz sądząc po jej zachowaniu sokół który narobił tu przed chwilą tyle hałasu, oraz złowił kaczkę, a to stanowiło kręg życia, był jej towarzyszem.
- Amber Soul, lecz mów mi Amber. - powiedziała z kamiennym wyrazem twarzy. Spojrzała na fryzyjkę, po czym przekrzywiła głowę na bok lustrując ją.
- A ty jesteś...? - dodała, ani to pytając, ani to mówiąc.
- Wygrałaś z nim kiedyś? - zapytała ni z tego, ni z owego.

Przyglądałam się klaczy bez większego skrępowania, w końcu nie było w tym nic złego. Byłam na Saffrin już zbyt długo, aby nie mieć pewności, że napotkana klacz jest nowa.
- A ja jestem Tormenta. Każdy jednak nazywa mnie inaczej, co chwila dochodzą nowe imiona czy przezwiska. Tori, Torma, Burza, Sokolica, Zagłada... Do wyboru do koloru - uśmiechnęłam się lekko, wspominając źródła niektórych z tych "imion". To było całkiem zabawne.
- Ech, Fuerte jest niemal niedościgniony... ale owszem, zdarzyło mi się to już kilka razy. Wprawdzie przeważnie były to wygrane za pomocą podstępu czy czegoś w tym rodzaju, ale zawsze coś - odparłam, spoglądając na sokoła - Nowa? - zapytałam nagle, choć odpowiedź była mi dość dobrze znana.

Amber uniosła lekko konciki swoich ust, spoglądając na fryzyjkę.
- Tak bardzo się ciebie boją, że nadali ci przezwisko Zagłada? - zapytałam, delikatnie się śmiejąc. Zabawne było dla niej to, że niektórzy nadają innym tak... Zabawne przezwiska. Mnie od zawsze wszyscy nazywali Amber i już, parę osób się trafiło, według których moje miano to było Gloden, czy złota, a rzeczywiście taka byłam więc nie było to nic niemądrego.
- Fuerte? - zapytała, i gdyby mogła uniosłaby brew.
- Jeśli dobrze myślę, znaczy to silny, prawda? - dodała. Wprawdzie urodziła się w Portugalii, a portugalski jest podobny do hiszpańskiego, nie była pewna znaczenia większości słów po hiszpańsku. Potaknęła na pytanie Tormenty, łatwo można było się tego po niej domyślić.

- Boją się... to złe określenie dla ogółu. Dla większości uchodzę za najłagodniejszą Krwawą. Natomiast niektórzy zdążyli mnie lepiej poznać. "Zagłada" to wyjątkowa sytuacja. Nie moja wina, że jeśli ktoś mnie zamyka w małej, ciasnej celi na terenach SHW robię się... mniej miła - wycedziłam przez zaciśnięte zęby ostatnie słowa. Nienawiść do tego osobnika jeszcze ze mnie nie uleciała. I pewnie nigdy nie zniknie. Rozwaliłam wtedy metalowe kraty! O przecież mógł to być jego arabski pysk! Tak mało brakowało...
- Tak, silny. Z hiszpańskiego. To było głównie symboliczne miano, bo kiedy go znalazłam wyglądał jak niedojedzony posiłek węża - odparłam, po czym gwizdnęłam. Sokół obrzucił mnie krótkim spojrzeniem bez większego zainteresowania - Jak dziecko. Masz, pobaw się - powiedziałam do niego, podrzucając w powietrze Kieł Tytana, który służył za sztylet. Ptak z ożywionym, wojowniczym krzykiem pochwycił lecącą zdobycz, po czym napuszony usiadł na moim grzbiecie.
- Do jakiego stada należysz? - zapytałam klaczy.

- Tsa. Niektórzy to nie mają godności. - potaknęła, przewracając oczami na wspomnienie pewnej sytuacji... Przyglądała się Tormencie. Rzeczywiście nie wyglądała na jakąś brutalną, a w sytuacji w jakiej ona przedstawiła zdarzenie, każdy mógł się wściec. Dosłownie każdy. Parsknęła śmiechem na porównanie fryzyjki. Obserwowała sokoła. Aktualnie był dorodnym, dojrzałym ptakiem. Ale definitywnie nadal uwielbiał się bawić, do można sądzić po jego zachowaniu.
- Nowe stado, Orla Pieśń. - powiedziała z delikatnym uśmiechem, zapuszczając się w głąb swoich myśli.

Uśmiechnęłam się połowicznie, unosząc jeden z kącików ust nieco wyżej.
- Jest takich osób więcej niż można sobie wyobrazić - zaśmiałam się lekko. No, dobrze. Może sama nie byłam do końca święta. Zdarzały się różne przekręty, ale zasady są po to, aby je łamać. Poza tym... Fuerte'owi wolno, a mnie nie? Niedorzeczność.
Zaśmiałam się lekko, widząc reakcję Amber.
- Całkiem zabawne porównanie, prawda? - powiedziałam, nieco poważniejąc - Ale to nie było porównanie. Tak właśnie go znalazłam; zaatakowanego przez węża - powiedziałam lekkim tonem. To była przeszłość. Nieistotne.
- Nie słyszałam jeszcze o nim, warto wiedzieć - odparłam, przyglądając się chmurom płynącym po niebie - Poznałaś już inne stada? - zapytałam zaraz potem, powracając wzrokiem do klaczy.