samotna oaza

Był lekko zakłopotany. Nie wiedział jak się zachować i co powiedzieć. Praktycznie od zawsze czuł się w jej towarzystwie swobodnie. A teraz? Czuł się dla niej kimś kompletnie obcym, jakby jej nie znał, i spotkał po raz pierwszy.
Przewrócił zakłopotany oczami, po czym lekko westchnął. Wszystko dobrze, choć i tak czuję, ze dzieję się coś nie tak..-dodał z sztucznym uśmiechem. '
Było mu dziwnie.. Yennefer była od niego nieco młodsza, choć psychicznie bardzo dojrzała, więc zapewne wiele rzeczy by zrozumiała.
Chciał być wobec niej szczery, jednak nie potrafił wydusić z siebie ani jednego słowa...

Yennefer powróciła do swoich dawnych przyzwyczajeń, uniosła wysoko głowę i spojrzała nań z dumą. - Po prostu dawno Cię nie widziałam. Nie wiem, jaki tak naprawdę teraz jesteś.. Jak myślisz, zmieniłeś się?- zapytała go z nagłym napływem odwagi, przy czym jej rybie oczy lekko błysnęły w słońcu. Wiosna przyszła już na dobre, było pięknie.. Może z tej okazji warto by spotkać się z matką?
Ile to ona już jej nie widziała.. Tak naprawdę, wychowywała się bez niej.. Lecz wciąż coś ją powstrzymywało. Ten ogier.. Gdzie mój ojciec?- nie wiedziała, czy kiedykolwiek rozwiąże to pytanie.

Czy się zmienił? Ah.. on sam nie potrafił tego stwierdzić.. Gdyby tylko to wiedział, na pewno by jej to powiedział. Jednak on sam nie wiedział kim jest, i co właściwie tu robi, po co żyje i do czego w ogóle jest stworzony.
Westchnął ciężko. Dlaczego nie może być tak jak kiedyś? Dlaczego klacz, z którą spędził praktycznie połowę swojego dzieciństwa była dla niego kompletnie obca?
Sam nie wiedział czego ona od niego oczekiwała. Jednak on częściej chciał wpatrywać się w jej rybie tęczówki, dotykać jej, i dać poczucie bezpieczeństwa. Chciał istnieć dla niej nie tylko jako przyjaciel, wiedząc, że już nigdy nie pokocha kogoś bardziej niż jej.
Ah...sam nie wiem. Mam nadzieję że nie. Nie potrafię tego stwierdzić...-spojrzał niepewnie w jej oczy.

Yenn smętnie poruszyła uchem, poddając się lekko atmosferze tej dziwnej sytuacji.. Patrzyła na swojego starego przyjaciela jak na obcego, na kogoś, komu nie ufa.. Ale przecież to był Ramsess, Ramsess.. Ten sam, którego polubiła w dzieciństwie.
- Rozumiem..- odpowiedziała spoglądając w niebo. Ramsess podobnie jak ona, wychowywał się bez matki.. Nie każdy źrebak miał piękne życie pełne miłości.
- Co z twoim rodzeństwem?- zapytała nagle, by nawiązać rozmowę, w końcu głupio tak stać w ciszy.

Uśmiechnął się przyjaźnie do klaczy, robiąc przy tym krok w tył, by móc dobrze ją widzieć, i przy okazji patrzeć prosto w oczy.
Od zawsze jej oczy, były dla niego czymś znakomitym i nowym..zresztą tym razem było tak samo. Patrzył na nią rozmarzony, dalej się uśmiechając.
Wiek? Wiek tym razem nie miał najmniejszego znaczenia. Wiedział jedynie, że jak na razie nie jest gotowy na wyznanie jej tego, przecież nie wiadomo jak klacz by na to zareagowała, a po za tym możliwe że nie była na to gotowa, w końcu długo się nie widzieli i mogło być to dla niej czym w rodzaju szoku.
Ostatnio widziałem się z Jacem. A z resztą rodzeństwa nie mam żadnego kontaktu.-odparł. od dawna zastanawiałem się co dzieje sie z Missandei. Nie wspominając o tym kolejnym źrebaku mojej ''matki'' którego nawet nie znam.-skrzywił się. Z Mis nie widział się od bardzo dawna.. widział ją jak był  jeszcze młody i trwało to bardzo krótko. A co z twoją matką?-zapytał, zaciekawiony. Miał nadzieję, że u niej wszytko w porządku, nie to co u niego..

Yenn wiedziała, że Vitalia do dobrych matek nie należała, to też dziwne zachowanie Jace, Ramsessa czy pozostałych potomków byłej władczyni, wcale by jej nie dziwiło..
- Aha.. Przykro mi. Ja też nie widziałam nikogo oprócz Jace.- odpowiedziała błądząc wzrokiem po okolicy.. Ani Yenn ani Ramsess szczęśliwego życia nie mieli..
On miał chociaż rodzeństwo, które nie opuści go w potrzebie, ale Yenn ma tylko matkę.. Matkę, której nie widziała od wielu miesięcy.. Jest skazana sama na siebie.. No chyba że ktoś z przyjacioł chciałby jej pomóc.
- Nie wiem, co z nią.. Nie widziałam jej od długiego czasu.

Przewrócił jedynie oczami, z całej siły próbując nie okazywać zbyt wielu emocji, których trochę nazbierało sie w jego duszy.
No cóż.. jego matka była dla niego zwykłą, nic nie znaczącą s*ką. Narobiła sobie dzieci, a potem zostawiła bez słowa wyjaśnienia.. 'Ostatnio nawet słyszał, że odeszła ze stada..
Jedyne co go ciekawiło to, jego ojciec.. może on byłby czegoś warty.
Uśmiechnął się bajerancko do klaczy. Jego uśmiech był ciepły i przyjazny, a oczy lśniły się w blasku słońca.
Westchnął cicho. Współczuję.-przyznał. On w prawdzie się do tego przyzwyczaił.. no ale przecież każdy przeżywa to na swój sposób. I z Yenn mogło być inaczej.

Uśmiechnął się bajerancko? Cóż, Yennefer w tym wieku romanse po głowie nie chodziły, toteż nie zwróciła na to uwagi. Była zdezorientowanym źrebakiem, niedługo będzie mieć dopiero 2 lata.. Całe życie przed nią..
Cały czas coś mówiło, by wreszcie spotkała matkę.. Ale coś też ją powstrzymywało. To ona powinna.. Ona powinna mnie znaleźć.
- Dzięki... Ja tobie też.- odpowiedziała niewyrazistym głosem. Była.. zagubiona. Nie wiedziała co zrobić ze sobą.
- Bywaj.. Ramsess. uśmiechnęła się blado i tęksno spojrzała na niego... Musiała odejść.

z/t

Spuścił wzrok z klaczy, nie wiadomo czemu poczuł się.. dziwnie. Sam ostatnio nie wie kim jest.. może.. może popada w depresje. Właściwie sam nie wie czy jego życie ma jaki kol wiek sens. Od małego wychowuje się sam.. Prędzej czuł się jakoś wywyższony.. doceniony. A teraz? Kim on w ogóle jest? Jaki jest powód życia na tej planecie, zwanej ziemią?
Z zamyślenia wyciągnął go głos Yen. Skinął jedynie głową, kąciki jego warg, delikatnie się uniosły.
Do zobaczenia Yennefer-celowo zaznaczył jej piękne imię, przybierając dumną pozę. A gdy klacz, zniknęła mu z oczu, sam powoli odszedł. Szukając dla siebie miejsca.. lub po prostu odpowiedzi na pytania.. których pewnie nigdy nie usłyszy..

z,t