Wąwóz Trzech Gór

Mimo tego że w Halnych nie było zbyt dużo źrebaków, nie chciała zbytnio narzekać. Może po prostu nie poznała ich jeszcze. I tak bardzo często widywała się z źrebakami, które nie były z jej stada, ale to jej jakoś szczególnie nie przeszkadzało.
Tak wiem, dlatego zazwyczaj chodzę po naszych terenach.-przyznała. Czasem zdarzało się jej wychodzić na tereny wolne, ale to tylko jej chęć do przygód i zwiedzania nowych terenów.
Wysłuchała matki uważnie, po czym zaśmiała się, a jej oczy lśniły. Ale jak to? Ogier i warkoczyki? Dziwne.-prychnęła śmiechem. Wydawało się jej to śmieszne, choć wiedziała że taki wariat może jej coś zrobić. Przecież nie może być normalny skoro, nosi warkocze i różowe wstążki.

Burza nieco złagodniała, więc spojrzałam na niebo, które zaczynało oczyszczać się z chmur jak kot, który wylizuje swoją sierść z kurzu i brudu. Z zadowoleniem powróciłam spojrzeniem do swej pierworodnej.
- No wiesz... Był niesympatyczny, więc zajęłam się nim - powiedziałam i rozciągnęłam wargi w uśmiechu. Tak... To była naprawdę piękna gra. Klarowna, Espilce tylko o swoim tete-a-tete, i ja, usiłująca na wszelkie sposoby się z tego wymigać.
- Aphrodite, zadam ci pytanie... - zaczęłam nagle, a moje oczy trysnęły iskierkami śmiechu. Byłam bardzo ciekawa, jak zareaguje na to, co zaraz powiem. - Chciałabyś mieć rodzeństwo?

Pogoda robiła się co raz ładniejsza, co bardzo spodobało się Aphrodite.  Lubiła wiosnę. Było wtedy ciepło i wszystkie zwierzęta budziły się ze snu zimowego. Wszytko było takie kolorowe, radosne, cieszące się z życia.
Uśmiechnęła się radośnie do matki. Chciała brać z niej przykład..Była taka dzielna i silna i w ogóle..
Podobno trzeba uczyć się od najlepszych, a w przypadku klaczki właśnie tak było. Dla niej matka była najlepsza na świecie.
Spojrzała na Arcanę, a w jej oczach zobaczyć można było małe iskierki, czekające niecierpliwie na pytanie. Tak, mamo?-zapytała niepewna. Czy chciała mieć rodzeństwo? Pewnie! Najbardziej siostrę, mogłaby się z nią bawić i uczyć różnych rzeczy. Tak!-wykrzyknęła podekscytowana. Po chwili spoglądnęła na klacz, czy aby na pewno nie robi jej w bambuko, i nie jest w ciąży.

Roześmiałam się szczerze, gdy zaczęła na mnie zerkać.
- Jeszcze nie, księżniczko - powiedziałam, muskając ją chrapami po aksamitnej główce. - Ale wciąż i wciąż zastanawiam się nad tym... I dochodzę do wniosku.. że może to wcale dobry pomysł..
Puściłam do niej oko i jeszcze raz pogładziłam po kosmykach grzywy.
- Chodźmy już, kochanie. Nadciąga burza, a to w górach nigdy nie jest przyjemne - powiedziałam, lecz nie dałam oczom ściemnieć. Nawet jeden mięsień nie zarysował spokoju na mojej twarzy.
Upewniając się, że idzie ze mną, odmaszerowałam w kierunku zamku.

z/t

Uśmiechnęła się przyjaźnie do matki. Była ciekawa tego, czy mama czasem nie jest w ciąży.
Westchnęła cicho, dalej się uśmiechając. Fajnie by było.. -pomyślała.
Tak!-krzyknęła podekscytowana.
Przytuliła się jeszcze raz do mamy, tak strasznie ją kochała. Dobrze. -przyznała.
Pogoda nie była zbyt ładna, więc ruszyła grzecznie za mamą, trzymając się jej blisko, by czasem jej nie zgubić.

z,t