Ogrodzenie

Stella skinęła głową na pomysł Flover po dłuższym namyśle. Zrobiła, co kara jej poleciła, po czym popatrzyła z niepokojem na shire i dwunożną. Potem zerknęła na próby Flo i rzuciła: Czekaj, pomogę ci. Zaczęła pomagać arabce "wywarzać" deski. To może się udać i znów będę wolna! Zaczęła z całej siły swojego ciała pchać na przód, próbując jeszcze kopać deski. Po chwili porzuciła pomysł, bo to mogło niepotrzebnie zwrócić uwagę elfki.

Ucieszyła się, gdy siwka jej pomogła. Razem ciągnęły, Flover czuła, że już coś drgnęło. Zauważyła, że jej towarzyszka przestała próbować. Nie ma mowy - pomyślała, gdy tylko naszła ją myśl na zostanie tutaj. Cofnęła sie trochę do tyłu, po czym z całej siły naparła na ogłowie i ruszyła do przodu. Lina pękła, a ona wylądowała przed kopytami Stelli. Zaraz wstała i popatrzyła na ogrodzenie.
Deska wyleciała! Ściągnęła ogłowie, po czym kopnięciem wyłamała dolną barierkę.
- Wychodźcie, ja mogę odciągnąć uwagę - powiedziała i popatrzyła na elfkę. Po chili dodała - Dzięki za pomoc - zwracając się do Stelli.

Widać było, że inne konie bardzo chciały się wydostać. Mocowały się z ogrodzeniem aż w końcu dało za wygraną. Teraz uciekną. Nie znałam ich wszystkich. Zastanawiałam się wcześniej czy im nie pomóc z ogrodzeniem ale nie chciałam odchodzić od elfki. W razie czego przypilnuję jej gdyby chciała ich gonić ale na razie nie wiem nawet czy da radę wstać. Sterczałam tam dalej na deszczu nie martwiąc się zagrożeniem chorobą. Czekałam na reakcję dziewczyny.

Parsknęła cicho w podziękowaniue elfce. Kolejna dobra - pomyślała, przypominając sobie blondyna. I znów, gdzieś w środku, nie wiedziała czemu, zatęskniła za nim. Zapłacił życiem, a był dobry, nie winny.
Popatrzyła na całą sytuację. Chciałaby podziękować, ale jak? Nie zrozumie. Spojrzała na Stell i później na resztę koni.
- Idziemy? - Uśmiechnęła się lekko i wskazała w dziurę w płocie. Głupie pytanie... i tak nie zostaną na deszczu, sami, w obawie, że wrócą te brutalne elfy. Przypomniała sobie, jak stanęła w obronie blondyna, nie żałowała, zasługiwał nawet na życie, które i tak stracił... przez nich. Ale co tam może wiedzieć koń, niektórzy myślą, że są głupie, a właśnie wręcz przeciwnie. Zgrabnym kłusem wyszła poza tereny elfów.

[z/t]

Zmoknięta Stella patrzyła tylko, jak dwunożna nic nie robi. Znów popatrzyła na gniadą klacz shire, po czym na Flover. Nadal podejrzliwie patrzyła na elfkę, która nie próbowała ich zatrzymać. Poczuła się trochę nieswojo. Przestąpiła nerwowo z nogi na nogę, po czym zgrabnym kłusem (tak, nawet w tym błocie) podeszła do elfki. Trąciła ją pyskiem w tył ramienia, zanim ta jeszcze ruszyła w kierunku obozu. Pogrzebała kopytem i zarżała, jeszcze raz pogrzebała kopytem w błocie i stanęła niskiego dęba, chcąc zwrócić na siebie uwagę. Nie! Zostań! Nie odchodź! Rżała, choć dziewczyna raczej nie mogła jej zrozumieć.

Patrzyłam jak wstaje i idzie w stronę wyjścia. Wytrzepałam się z wody ale to nic nie dało bo deszcz dalej padał. Powili z opuszczoną głową podążałam za nią do wyjścia. Jedna z uwięzionych podbiegła do niej i mówiła by została. To bez sensu i tak nie zrozumie. Zastanawiałam się dlaczego tak zależy jej na tym by elfka została z nami. Spojrzałam zmęczonym wzrokiem na siwą i z ciągle opuszczoną głową obojętnym głosem zapytałam. Dlaczego chcesz żeby nie odchodziła? Postawiłam uszy oczekując odpowiedzi.

Stella spojrzała w kierunku gniadej. Ona jest inna. Powiedziała. Chcę się dowiedzieć więcej na ich temat. Machnęła łbem. Powiesz w końcu jak masz na imię? Zapytała shire.
Nagle elfka zrobiła coś dziwnego. Wniknęła do myśli klaczy i powiedziała że ich zrozumiała, czy co w tym stylu. Stella stuliła uszy do czaszki i trochę się cofnęła, gdy dwunożna się uniosła, po czym postawiła uszy i wyprostowała się, gdy znów opadła na ziemię. Zamrugała oczami, po czym zastrzygła prawym uchem.
Rozumiesz nas? Zarżała pytająco, patrząc jej w oczy.

Skruszy. Podniosłam głowę słysząc słowa dziewczyny. Reakcja drugiej klaczy wcale mnie nie zdziwiła. Słysząc wytłumaczenie elfki na łapanie koni z naszej krainy wyprostowałam się i patrzyłam na nią uważnie. Żałuję, że to was spotkało. Przestąpiłam z nogi na nogę i machnęłam ogonem. Poprawiłam grzywę, która od deszczu była całkowicie prosta. Czas na mnie. Ukłoniłam się jej i być może niegrzecznie ale powoli wycofałam się. Dziękuję. Uśmiechnęłam się do niej i kłusem uciekłam z placu. Obejrzałam się za siebie biegnąc. Do zobaczenia. Popędziłam galopem w stronę terenów mojego stada.

z/t

Stella z zaciekawieniem spojrzała w stronę mówiącej elfki. Na chwilę przechyliła jedno ucho w stronę gniadoszki, gdy ta się przedstawiła, lecz potem znów skierowała obojga uszu do dziewczyny. Nie zwróciła uwagi na to, że Skruszy po chwili uciekła, a ona sama nadal tu sterczała. Jak ci na imię? Zapytała Stell po chwili. Chciała się dowiedzieć, jakie te dziwne istoty noszą imiona. Była nimi wręcz... niezdrowo zafascynowana i czuła że nie może tak po prostu odejść, jak tamte dwie.