Dolina Królów (MG)

Przykłusowałem tutaj wolno, brnąc w głębokim, zimnym śniegu. Moje chrapy zostały poszarpane i pomarszczone przez strasznie siarczysty mróz, który królował w tych okolicach. Dlaczego zapuściłem się na tak nieprzyjazne tereny? Chęć odkryć? Poczucie niezależności? A może po prostu głupota? Sam do końca nie wiedziałem, najprawdopodobniej wszystkiego po trochę. Kiedy mknąłem tak przed siebie, moim oczom ukazało się coś bardzo dziwnego... jakby rzecz która należała to starożytnej cywilizacji. Wąwóz napawał mnie lekkim lękiem, obawą która rodziła się w sercu, jednak nie potrafiła zakazać nogą brnąć dalej. Moim oczom ukazały się posągi i z wrażenia aż osłupiałem przez chwilę. Nigdy jeszcze nie słyszałem o takiej atrakcji w "okolicy". Czyżbym coś własnie odkrył? Napełniony ekscytacja, zmierzyłem do jednego z grobowców, ostrożnie już dostając się do środka.

Miałam zmrożone oczy. Przebycie lodowej pustyni po tym wszystkim było dla mnie łatwizną. Nie miałam pojęcia dlaczego wróciłam na te Lodowe tereny. Ale mnie intrygowały. Z każdą chwilą chciałam iść dalej i dalej, chcąc wiedzieć jeszcze więcej. Nie miałam pojęcia jak daleko pójdę. Tym razem pokonywanie kilometrów było dla mnie już powoli niczym. Uwielbiałam to, a z powodu niechęci innych do mnie. Poddawałam się coraz częstszym i częstszym wyprawą. Chciałam znaleźć swój spokojny kąt... To przecież nie tak wiele Myślałam za każdym razem. Gdy tylko zdobyłam powrotem zimową okrywę wyruszyłam, na podbój tej zamarzniętej krainy. Zaś te wspaniale obeliski i kurhany podgrzewały mój zapał od środka. To było to! To chciałam znaleźć, zwiedzać i oglądać. Jak tylko patrzyłam na te starożytne groby, wyobrażałam sobie... Jak musieli żyć niegdyś. Niemal widziałam to oczami, Przeskakując wzrokiem z przedmiotu na przedmiot. Aż nagle poczułam, że się sforsowałam z tej ekscytacji. Nie poczułam ani trochę jak zimno do mnie powoli dociera i potrzebowałam odpoczynku ale przecież nie tu... Jeśli tylko zmrużę oczy zamarznę. Usidłam jakiś czas temu pod jednym z grobowców i przymknęłam oczy co prawda. ale nie zasypiałam oddychałam spokojnie kątrolując wszystko. Chwila odsiadki i odpoczynek dla nie zmarzniętych na kość ale bolących pęcin.

Usłyszałem kogoś w oddali, ale postanowiłem to zignorować. Pachniało klaczą którą już kiedyś poznałem. Jak jej tam było... Sqeel? No, chyba coś koło tego. Była niegroźna i lubiła podróżować, ale jakim zbiegiem okoliczności musieliśmy trafić akurat w te samo miejsce o tej samej porze? Ach, nie ważne. Gdy zagłębiłem się jeszcze o parę kroków, zauważyłem złotookiego demona, który starał się nawiązać ze mną kontakt. Ogarnąłem to wszystko jakiś sceptycznym wzrokiem a później położyłem uszy, prychając cicho. Słuchałem jego wypowiedzi uważnie, chociaż próbowałem wywęszyć jakiś mechanizm który otwierał by drzwi, bez współpracy z piekielnym. 
- Czego oczekujesz? - Odezwałem się w końcu zimno, patrząc w przestrzeń, nie podchodziłem do nich.

Gdy tylko go wyszyłam. Otworzyłam szeroko oczy. Podniosłam się gdy poszedł dalej. Sama to zrobiłam automatycznie położyłam uszy do tyłu, bardzo mocno. Obserwując całą sytuację -Azazel? - Spytałam szeptem i przekrzywiłam głowę. W tem spojrzałam po posagach i po demonach nie zbliżyłam się do nich ani o krok przerażały mnie i budziły niepokój. Czułam obawę przed tym. Zmarszczyłam chrapę czując ochydę od wilgoci. a fe... ale to było typowe dla takich miejsc.
- Czym... Jest to miejsce?

- Ja pójdę, ty zostań. - Rozkazałem i nim zdążyła się sprzeciwić, przemierzyłem kilka kroków dzielących mnie od demona. Jeszcze niedawno bylem wybrańcem Nirvany, teraz miały mnie pokonać jakieś demony zaklęte w skale? Zobaczymy. Położyłem jedno ucho a drugim uważnie słuchałem głosów demonów, chociaż większość ich paplaniny był niezrozumiała dla mnie. Sqeel nie pozwalałem się na razie zbliżyć - jeśli miałby ktoś zginąć to lepiej w pojedynkę by drugi mógł ostrzec przed niebezpieczeństwem.

Wyprostowałam się i spojrzałam na niego.
- Hej.. to chyba nie zbyt dobre wyjście. - stwierdziłam zagubiona odrobinę i obserwowałam cała sytuacje w gotowości do odciągnięcia go. Zmrużyłam oczy rejestrując spojrzeniem demona. Zaparłam się i przełknęłam ślinę. Nie byłam pewna jak powinnam zareagować. Ale na razie stałam z tyłu a by zachować czujność cóż miałam zrobić innego. Poprawiłam swoja czapę i nastawiłam uszy będąc nie zwykle czujna.

Podniosłam się z ziemi dość pewnie i wsłuchałam się. W tekst, we wszystko, oraz obserwowałam Azazela. Spojrzałam na jego ranę. Następnie chciałam poznać cała historie tego miejsca. Ohydny odór nie pozwalał myśleć. Przełknęłam ślinę i przyjrzałam się swojemu towarzyszowi z uwagą.
 - Azazelu... Nie wiem czy mogę. Ale wydaje mi się, że to Ja jestem otruta... A odtrutką jest wino. Ponieważ  twój znak miał oczyścić twoją duszę i umysł... Czyli pokazać Tobie drogę...W mroku tego grobowca Nie mnie... Zaś król zasiadający wdzięcznie w swoich ostatnich chwilach życia... nie skosztował wina ale herbaty... wino jest odtrutką! - Odrapałam czekając na jego odpowiedź. Nie byłam do końca pewna. Czy to był dobry wybór? Jednocześnie przewijała się przez moja myśl inna możliwość to było proste... Tak myślałam. Ale Jeśli to on jest zatruty? każde inne rozwiązanie możliwości ściskało mnie w żołądku.
 - Zgadzasz się ze mną ? nie chcę sama podjąć tej decyzji jako, że jesteśmy tu razem oboje powinniśmy zadecydować.  -Zwłaszcza, że nad utrata mnie Świat będzie płakał najmniej. Pomyślałam. A też nie dała bym rady żyć dalej z myślą, że to prze zemnie czyjeś życie się zakończyło. Stałam przy stole obok tej wspanialej zastawy i obserwowałam puchar wina stojący niedaleko przegniłych kości władcy.Czy Byłam nie omylna tu... jak i w poprzedniej budowli...?

Ja stałem dość pewnie na ziemi, przez co nawet gdy się zatrzęsła, wylądowałem na cztery kopyta. Strzeliłem ogonem i zagłębiłem się do grobowca. Poczułem, że światło ze mnie zaczęło oświetlać drogę, jednak zachowałem stoicki spokój. Przez panikę jeszcze nigdy nic dobrego nie wniknęło. Wysłuchałem ciężkiego niemal mechanicznego głosu i przestąpiłem z nogi na nogę, obserwując stół. Lustrowałem wzrok każdy najmniejszy składniach po czym usłyszałem bełkot klaczy, który tak był skonstruowany, że zrozumiałem tylko słowa kluczowe. Wino - przebrnęło mi przez myśl a potem spojrzałem w stronę kobyły.
- To może być blef.- Stwierdziłem jedynie, chrypiącym głosem.
- Ale jeśli faktycznie tak jest, skażona jesteś ty. - Dodałem jakby od niechcenia. Byłem jakoś sceptycznie nastawiony do tego miejsca, nie przepadałem za mistycznymi zagadkami, ale cóż. Przybyłem, to odkryje. Sięgnąłem po kielich z napojem i podałem go niskiej klaczy z lekkim ale zimnym uśmiechem. Im bliżej podchodziłem tym ona zauważała więcej ran na moim ciele. Ostatnie miesiące nie były dla mnie łaskawe.

Obserwowałam to jak wyglądał i wręcz jak się zmienił. Przerażały mnie jego blizny i obtarcia, chciałam wiedzieć co się wydarzyło. Od naszego ostatniego spotkania Pomimo, że miałam wrażenie iż minęło jedynie kilka dni. jego uśmiech nie przekonał mnie ani odrobinę, do mojej racji. a wręcz zwątpiłam. Pomimo to wypiłam zawartość kielicha niemal, że do dna.
-No tak...- Odparłam Uśmiechnełam się słabo moje uszy również opadły. Powoli opuściłam głowę patrząc na podległe i na to jak krople mojej krwi na nią opadają - Pomyliłam się... - stwierdziłam i pomimo to wydalam z siebie ciepły uśmiech. Nabrałam głęboko powietrza z nadzieją, że zwalczę truciznę, Choć czułam jak obrzydliwy gorąc rozchodzi się po moim ciele, a wręcz pali  z każdą kroplą krwi.
- Ty również stałeś się częścią tego pomieszczenia... Gdy tu wszedłeś. - Odparłam i spróbowałam się ruszyć. Choć nie byłam pewna jak postąpić z taką trucizną. Przymknęłam oczy i postanowiłam usiąść na ziemi żeby jednak się nie poruszać. Nie miałam pojęcia jak mój organizm będzie z tym walczyć - Jednak... nie jestem na tyle mądra po tych wszystkich Grotach, jak Myślałam... - Odparłam i spojrzałam na niego uśmiechałam się trochę blado i rozejrzałam po sali dość sceptycznie. -Chyba i nie tylko ja...Prawda? Azazelu? Zaczęłam szukać potwierdzenia w martwych wokoło, oraz w żywej istocie stojącej naprzeciw mnie. Pomimo to czarne myśli już zaprzątały moja głowę.

Przyglądałem się całemu zdarzeniu dość sceptycznie, jednak nie chciałem, żeby klacz ponosiła jakiekolwiek szkody a tym bardziej nie śmierć. Serce przyśpieszyło a ja spojrzałem jej w oczy, kiwając głowa.
- Spokojnie, będzie dobrze. Nie wykonuj gwałtownych ruchów. - Szepnąłem stanowczo. Szkarłat... szkarłat... Żyła. Chwyciłem butelkę wina i obiłem ją o kant stołu. Warknąłem coś i wbiłem sobie szkło do przedniej nogi, sprawiając, że posoka zaczęła kapać do ust klaczy. Myślałem już nad kolejnym rozwiązaniem. Szukałem czerwonego koloru szybko wzrokiem przeskakując z przedmiotu na przedmiot.

Obserwowałam z lekkim zezem jak krew spływa po moich chrapach.
- będziesz miał kolejna okropna bliznę wiesz? Wyszeptałam dławiąc się i zadrżałam zamknęłam oczy po chwili.
- Zabawne... a nie dawno mówiliśmy o tym, że nigdy nie byłam zatruta... - Odparłam i moje wargi drgnęły niby w to krzywy uśmiech.
- Chyba zatrucie przez ta rozgwiazdę było by milsze nieprawdaż? - spytałam i spojrzałam za nim, jak mi się zdawało. sama rozejrzawszy się błędnym wzrokiem po sali. Aż do momentu, gdy mgła zupełnie zaszła na moje oczy i nie widziałam już nic. Czerwone światło wybijające się z jego rany pokazywało tylko gładź bez źrenicy, o czerwonym zabarwieniu, z niektórymi jasnymi punktami pociągnęłam bardzo delikatnie nosem i przymknęłam oczy.

Przyglądałem się tej całej scenie ze spokojem, hartem ducha który teraz okazał się bardzo pomocny. Spojrzałem na Sqeel, odetchnąłem. Trucizna najwyraźniej traciła swoją efektywność a po jej śladach nie zostało już prawie nic. Wyciągnąłem pysk, szturchając ją w ramach ocucenia.
- Hej, wstawaj. Musimy iść dalej, nie zostawię Cię tu na pożarcie smokom. - Szepnąłem swoim chrypiącym głosem i wyprostowałem się obserwując jaszczury bardzo pewnie. Nie wydawały się jakoś specjalnie duże, także mieliśmy szanse z nimi wygrać. Stanąłem nieco mocniej i zacząłem asekurować klacz, gdy sie podnosiła. Nie byłem zimnokrwistym dupkiem, zawsze pomagałem koniom w opałach. Wyszeptałem coś do siebie jakby w króciutkiej modlitwie i moje oczy zapłonęły nowym żarem ducha walki. Zacząłem odważnie kroczyć przed siebie wprost do smoków i kobiety, uważając na każde stąpnięcie.

Spojrzałam na niego i kiwnęłam głowa mrugałam odrobinę apodyktycznie, ale nie potrafiłam jeszcze zupełnie dojść do siebie. Brałam pod uwagę to, że jestem osłabiona. Wstałam na nogi łapiąc równowagę i furknęłam coś cicho. Spojrzałam na posąg kobiety i dwa jak dla mnie piękne jaszczury, które się w okół niego poruszały.
- Jak zawsze... Ja chce wiedzieć - Odparłam i spojrzałam na niego, potem podeszłam kroki za nim do statuy kobiety. Zaciekawiona tym co się dzieje oraz zaistniałą sytuacją.- Azazelu? Co się z tobą działo przez ten czas? wyglądasz... zupełnie inaczej niż wtedy na plaży.
Zapytał zaciekawiona i poruszyłam chrapa nie spuściłam już więcej wzroku z kobiety i tego dziwnego zielonkawego światła intrygowało mnie to, a jaszczury nie wydawały się jakoś specjalnie waleczne.

Wręcz zostałam wciągnięta do tej kuli, spojrzawszy na posąg z ciarkami na swoim pokręconym futrze i fuknęłam coś, rozejrzałam się po smokach i spojrzalam na swojego towarzysza w podroży. Zaryłam kopytem o ziemię w zamyśleniu. 
- wymyśle coś... obiecuje - Odparłam szarpiąc głową na prawo i lewo po chwili jednak spojrzalam na niego. 
- Wydaje mi się, że nic... ale czy ty się z tym zgodzisz?- Zapytałam obserwując uwiezionego ogiera - Nic nie jest potężniejsze niż bogowie, nic nie jet gorsze od demonów i biedny niczego nie posiadają... szczęśliwi niczego nie potrzebują... zaś jeśli nic nie przysporzysz umrzesz... Świat zaczął się od nicości. - Odparłam i uniosłam głowę obserwując go przełknęłam ścisk w żołądku tak żeby się uspokoić. Moje uszy opadły na boki zamachałam głową dość mocno byłam zdenerwowana.

Przyglądałem się temu wszystkiemu dość sceptycznie, chciałem odpowiedzieć na zadane pytania ale nie zdążyłem. Smok się poruszył a potem wszystko poszło już jak za uderzeniem grubego skórzanego biczu. Woda zaczęła podbierać a ja zdążyłem jedynie wepchnąć Sqeel do bezpiecznej lokacji. Rozłożyłem uszy będąc ponownie w obliczu śmierci. Zatrzymałem się w tej cieczy, krępowany przez łańcuchy. Nie słyszałem jej krzyków, nie doświadczałem niczego zza tej bariery. Spojrzałem na klacz spokojnie i uśmiechnąłem się jednostronnie, delikatnie unosząc brwi. Zawsze byłem gotowy na śmierć, najwidoczniej byłem zbyt pazerny. Najważniejsze, że nic się nie działo mojej towarzyszce. Po chwili zamknąłem oczy i zacząłem coś rozmyślać, stojąc w bezruchu. Modliłem się o pomoc, wierzyłem, że coś mi pomoże. Moje poranione nogi zaczęły szczypać od wody która je obmywała. Nasłuchiwałem, ale nie miałem pojęcia czy cokolwiek da się zrobić.

Wzięłam ostrze natychmiast patrząc na stworzenie pływające w wodzie a potem na tonącego powoli Azazela. Byłam roztrzęsiona, słuchałam jednak z uwaga... - czy ja... - zadrżałam nie chciałam nikogo zabijać, choć kobieta nas tu trzymała, nie byłam pewna czy jest żywa. postawiono przede mną trudny i bolesny wybór.  Spojrzałam po posąg, jednak po chwili zatrzepałam głową. Nie byłam typem który bez powodu mógł odebrać komuś życie... A tym bardziej zdobyć się na tak okropny czyn. Opuściłam uszy i najpierw postanowiłam, z pomocą użycia siły, oraz tego wspaniałego ostrza, przeciąć łańcuchy trzymające mojego przyjaciela przy posadzce w tej komnacie. To w końcu była jakaś szansa jednak jeśli nie... Miała bym do podjęcia trudniejsza decyzje.
 Zebrałam się w sobie i cisnęłam z sprawnością wojownika ostrzem prosto w jeden z łańcuchów, z nadzieja, że mi się uda.