Piaskowe Wydmy

Piaskowe Wydmy, to miejsce niby-gór, tylko piaszczystych, na które przychodzą, źrebaki, klacze, ogiery... To miejsce spotkań wielu koni...

Darken Angel weszła na najwyższą z wydm, i rozejrzała się. - Nawet ładnie tu... - stwierdziła.

Flo przyszła spokojnym kłusem na tereny innego stada. Nie oczekiwała, że kogoś może spotkać. Piasek był przyjemnie ciepły, a słonce i tak świeciło. Zauważyła klacz, źrebaka i podeszła do wydmy.
- Witaj - powiedziała, patrząc na małą. Dawno nie rozmawiała z żadnym źrebakiem, nawet ich nie widywała. Ale co to za różnica... .

Z dwoma futrami, jednym należącym do szakala, a drugim do rosomaka, przybyła w te miejsce. Przybiegła znad stromego zbocza, na którym wcześniej przebywała. Mimo chłodu, który był spowodowany zmianą pory roku, morskie tereny nadal były niezwykle piękne. Klacz pierwszy raz nie zwracała uwagi na otaczające ją urokliwe miejsce. Jej głowa była w tej chwili zajęta rozmyślaniem na inny temat. Od dłuższego czasu miała wciąż ten sam sen. Dobrze pamiętała moment, gdy zimne ciało ukochanego upadało na śnieg, jakby w zwolnionym tempie. Wyraźnie słyszała, jak ją wołał. Nie specjalnie wierzyła w prawdziwość tego snu, jednak z nocy na noc, coraz bardziej ją przytłaczał. Coraz więcej wiary mu poświęcała.
Potrząsnęła głową, oszukując samą siebie, że w to nie wierzy. Miała zamiar odnaleźć partnera. Wbiegła na jedną z wydm i spostrzegła dwie klacze. Chyba mustang, ale może miała domieszkę jakiejś innej krwi. Druga była karą arabką.
Witajcie. - powiedziała spokojnym tonem, przywołując na swój pysk lekki, troszkę wymuszony uśmiech. Nie kojarzyła klaczy, ale niewątpliwie pierwsza z nich należała do jej stada. A jako władczyni powinna znać wszystkich Morskich. Jak na razie nie wspomniała nic o swoim stanowisku, bo uznała, że jak na razie nie ma potrzeby. Druga, kara klacz należała natomiast do Czarnej Krwi, bez wątpienia.

Gdy Darken Angel zauważyła dwie ,,nowe" klacze witające ją, uśmiechnęła się szczerze, i rzekła - Hej! Jestem Darken Angel, ale możecie mi mówić Flicka! - spostrzegła że dwa konie są od niej starsze, i właśnie wtedy dostrzegła w sobie pierwszy raz źrebaka.

Nadeszła kolejna klacz z Morskich Nimf. Nie powinna oceniać całego stada przez jednego konia, no ale... może jednak wszyscy byli "podobni"? W każdym razie jest zawsze coś, co łączy wszystkich, w grupie siła. A Jaskier wydawał się być całkiem miły i przyjazny.
Kiwnęła głową na przytakaknięcie, niż mówić ponownie "dzień dobry", czy coś podobnego. Może i jednak miała w sobię tą drugą stronę medalu, jak każdy, ale okazywała ją w odpowiednich momentach.
- Dobrze - odpowiedziała małej. - Flover - powiedziała po chwili. Liczyła, że i może ostatnia z rozmówczyń się przedstawi. Lepiej mówić po imienu, niż tak po prostu "ty". Lekko się uśmiechała, zamazując przy tym, że jest on trochę wymuszony. W naturze nie miała uśmiechów do obcych, a jak na razie, miała tylko kolegów.

Pomyślała sobie ,,czy oni wszyscy mają mnie za źrebaka? Mam już 2 lata! Jestem prawie dorosła!" lecz rzecz jasna za bardzo się wstydziła by to powiedzieć, więc powiedziała -a ile masz lat? Ja mam 2 lata!

Dark, błagam, czytaj regulamin. MINIMUM 5 LINIJEK!

Poznawszy imiona swoich rozmówczyń, również postanowiła się przedstawić. W końcu nie miała powodu, aby pozostać anonimową. Traktowała to jako rodzaj przestadnej ostrożności, nazywanej również tchórzostwem.
Ja jestem Astra. - powiedziała do nich uprzejmie. W myślach zdąrzyła już sobie zakodować ich imiona, a jak na razie pamięć jeszcze miała dobrą. W końcu była młoda, a zaniki pamięci pojawiają się dopiero potem.
Mnie jak na razie minęły 4 lata. - odpowiedziała na zadane pytanie.
Więc, Flicka... miło cię widzieć w stadzie. A ty, Flover, jak ci się podobają nasze tereny? - powiedziała do nich łagodnym głosem.

Flicka przekręciła swoją mikrusową, źrebięcą główkę, i spojrzała na Astrę i Flover... - Wiem! Jesteś ode mnie dwa razy starsza! - wykrzyknęła na wspaniałą jak dla niej sensację... Ach te źrebaki... - Ale nie uważasz mnie za małą, prawda? - rzekła prawie z płaczem, pomyślała że jest bardzo dziecinna... Więc aby zrekompensować to co powiedziała znów odezwała się - lubię cię! - i poszła szukać trawy... Na wydmach... Piaszczystych...

Słuchała rozmóczyń, ale coś ją oderwało... coś, co było bardzo dziwnym uczuciem. Nigdy tak nie było, a jednak, akurat teraz. Zniosła wzrok, patrząc w piasek. Zamyśliła się, ale do jej głowy dochodziły słowe z zewnątrz. Po chwili otrząsnęła się jakby ze snu, nie dając tego po sobie poznać. Nie chciała wyjść na słabą, choć bólu nigdy w sumie nie czuła, lub nie potrafiła go czuć. Popatrzyła na Astrę.
- Tak, są bardzo ładne... - powiedziała, lekko zdziwiona. Jaka pewność siebie... Fajnie widzieć to w innych koniach. Byłam już tu raz. - Uśmiechnęła się lekko wspominając rozmówcę przy kokosach. Wróciła jednak do rzeczywistości.
- Urodziłaś się tu? - Zwróciła się do Filcki.

Flicka patrzyła coraz to na inną klacz. Była zafascynowana tym że były takie duże, takie dostojne, no i przede wszystkim, taaaakie dorosłe... ,,Dorosłe'', to było dla niej takie odległe słowo... Myślała sobie: Jak będę dorosła, to będę taka jak one..., lecz jednak były to myśli kruche, źrebięce... Postanowiła więc wyrwać się z zamyślenia, i zagadać do nich - A ty, Flover? Ile masz lat? - obie klacze pewnie myślały że nic nie wie, ale młoda wiedziała już bardzo dużo... Wtem przypomniała sobie że Flo o coś pytała... - Aha! No tak... Jestem z Ameryki... Ze stada Blackouta, jestem jego córką!

Na słowa klaczki uśmiechnęła się lekko, była wprost urocza. Astra miała słabość do źrebaków.
Mhm. - przytaknęła, potwierdzając jej stwierdzenie. Wszystkie Nimfy są na równi, niezależnie od wieku. A dwa lata to już prawie dorosły wiek. - odpowiedziała spokojnie, zwracając się do Flicki. Potem znów zwróciła głowę w stronę karej arabki. Uśmiechnęła się delikatnie, gdy klacz wyraziła swoją opinię na temat jej stadnych terenów. Miło było słyszeć, że koniom z innych stad również przypadły do gustu tutejsze miejsca.
A spotkałaś wtedy kogoś z "naszych"? - spytała, słysząc, że kara klacz była już na terenach Nimf.

Spojrzała na Flickę.
- Mam cztery lata - powiedziała spokojnym głosem. Na następne słowa, tylko się uśmiechnęła. Potem popatrzyła na Astrę.
- Tak - po chwili dodała: - na imię ma Jaskier. - Dobry kolega, jak i kokosy. Znów lekko się uśmiechnęła. Jakie one miłe. Nie każdy do Krwistych jest przyjaźnie nastawiony, a tu prosze.

Flicka zobaczyła na niebie chmurę w kształcie konia, i wykrzyknęła - Patrzcie! Ta chmura wygląda jak koń! - a potem przypomniała sobie że nie wie jeszcze wszystkiego o nich... - No wiem, że Astra jest z Nimf, tak jak ja... Ale co z tobą Flover? Z jakiego jesteś stada??? Urodziłaś się tu? - zapytała, zapominając, jakie to niegrzeczne, takie wypytywanie...

Tak - powiedziała do Flicki, kiedy ta tak wypatrywała chmury. Flo chwilę potem opuściła łeb, gdy i tak słońce ją raziło.
- Ja jestem z Czarnej Krwi. - powiedziała spokojnym głosem. Po chwili dodała w kolejnej odpowiedzi - Nie.- Nie widziała potrzeby, by się tłumaczyć w sprawie narodzin, czy też mówić coś więcej a propo tego. Tyle wystarczyło - nie.
- Jak długo jesteście w krainie?

Spokojnie czekała na odpowiedź na zadane karusce pytanie. Była ciekawa, kogo spotkała na ich terenach, skoro zechciała potem jeszcze raz się na nich pojawić. Słysząc znajome imię, uśmiechnęła promiennie. Tym razem ten wyraz pyska był zupełnie szczery i pełen nadziei. Czyli jednak żył! Sen okazał się nieprawdą! Już chciała się nieco dopytać, ale klaczka była szybsza.
Mhm... - potwierdziła, patrząc w niebo. Rzeczywiście, jedna z chmur przypominała kształtem konia. Potem jednak powróciła wzrokiem do rozmówczyń.
Klacz zamyśliła się przez chwilę.
Trudno powiedzieć, ile czasu już minęło od mojego przybycia tutaj... Wiem, że władam już od ponad roku. Ale można powiedzieć, że jestem tu od początku istnienia Morskich Nimf. - powiedziała spokojnie.
Wybacz, że cię tak o to przepytuję, ale dawno widziałaś się z Jaskrem? - spytała po chwili, zwracając się do Flo.

Flo słuchała klaczy, lecz również rozmyślała nad przyjacielem.
- Nic nie szkodzi - powiedziała spokojnie z lekkim uśmiechem. - Już jakiś czas temu. Można powiedzieć, że dawno.
Niestety czas leciał, a ona musiała się z kimś zobaczyć... i to szybko. W każdym razie, miała taki zamiar.
- Do zobaczenia - powiedziała i odeszła w swoją stronę. Na pewno jeszcze kiedyś wróci na te tereny... ale dopiero za jakiś czas.

[z/t]

Jabłkowita klacz arabska westchnęła ciężko. Miała nadzieję, że usłyszy coś w stylu "wczoraj" lub chociaż niedawno. Niestety była zmuszona ukryć swoje rozczarowanie tą odpowiedzią.
Byłabym wdzięczna, gdybyś w razie spotkania go, poprosiła go w moim imieniu, aby spotkał się ze mną w naszym pałacu. - powiedziała spokojnie, mając nadzieję, że klacz będzie miała okazję spełnić jej życzenie. Przecież nigdy nikogo o nic nie prosiła, a to była dla niej sytuacja awaryjna. Martwiła się o Jaskra. Sny na temat jego śmierci były tak realne, że klacz powoli zaczynała się obawiać ich prawdziwości.
Skinęła karej klaczy głową, gdy ta je pożegnała. Ona sama powinna się zająć poszukiwaniami i innymi ważnymi rzeczami.
Ja również muszę się na razie pożegnać. Ale gdybyś czegoś potrzebowała, śmiało wpadaj do mojej komnaty. - powiedziała do młodszej klaczy. Jej również skinęła głową, po czym odbiegła galopem.

z/t

- Hej! Czekajcie! Ja mam dziś urodziny... Nikt o mnie już nie pamięta... Nikt mnie nie kocha... I chociaż mam już 3 lata, jestem już dorosła, i powinnam świętować, wszyscy o mnie zapomnieli... Tak najzwyczajniej w świecie... - rzekła płacząc... Była taka młoda, a już nie miała nikogo, kto by ją przytulił... Ehhh... Nie chciała o tym myśleć...