Skarbiec i Zbrojownia

Naturalnie, w skarbcu znajduje się mnóstwo starego, krasnoludzkiego złota z dawnych czasów, gdy jeszcze te istoty mieszkały tutaj i tworzyły swoją broń. Co prawda to tylko legendy, ale jak inaczej wytłumaczyć obecność tylu złotych monet? Naturalnie koniom one się do niczego nie przydadzą więc stanowią tylko element ozdobny.
Zbrojownia jest tuż obok, pełna wspaniałej broni wszelkiego typu. Miecze, włócznie, halabardy, sztylety - znajdziesz tu wszystko, mniej lub bardziej cenne.

Cóż miał robić ten wielki ogier - Wouter Drivan de Mistrals. Przybył właśnie tu patrząc na te złote monety. Niewiele myśląc złapał i garściami kradł ozdoby. Zamierzał lekko ograbić, nieznany mu skarbiec i zbrojownię. Chciał potem znaleźć sobie jakąś grotę i tym tam ozdobić, rozsypać. Zachowywał się dość cicho. Poszedł zaraz potem do zbrojowni i naręczami brał broń. Jak zwykle - tą najbardziej cenną.

Mianka przykłusowała do Skarbca, mocno zaniepokojona. Wszędzie roznosiła się ostra woń dżungli, i starych ruin. Stada Czarnej Krwi. A tu mogło się to okazać groźne. Jeśli przyszedł nas okraść, to mocno tego pożałuje.- groziła w myślach klacz, wiedząc, że to nie będzie Vitalia. Ona ma honor i nie jest złodziejem. Tak więc trakenka wkroczyła do skarbca. I cóż tam ujrzała! Jakieś białego ogiera, który zwijał Halnym dobytek i najcenniejszą broń. No to się policzymy.- Mianka wierciła spojrzeniem w obcego. Kradzieja. Wtedy rzuciła się na niego i błyskawicznie zarzuciła na niego 4 liny. Wytrąciła mu z kopyt (Jak? ) wszystkie niedoszłe łupy. Sięgnęła kopytem do zbrojowni i wyjęła dobrze naostrzony sztylet, a pozostałe, leżące na ziemi , kopnęła poza zasię ogiera. Hej.- w końcu odezwała się i uśmiechnęła złośliwie. Co tu porabiasz?- spytała się, jakby nie wiedziała i wyszczerzyła zęby.

Wouter Drivan de Mistrals zaczął się szamotać. Jako tako był silnym młodziakiem. Rzucił się prędko do przodu, do tyłu, gdy poczuł na sobie liny. Wierzgał na przeróżne strony, nie unikając ścian. Jego sierść albinosa błyszczała dziwnie. Ogier szamotał się mocno, wytrącając z kopyta trakenki sztylet. Stanął dęba i uderzał teraz z całych sił w klacz. Po chwili naskoczył na nią. Zresztą jak zwykle jak na wszystkie napotkane klacze.

// Jak nie ma statów, to chyba nie może się bronić i walczyć....

Mianka zaśmiała się z bezsensownych prób uwolnienia się ogiera. była silniejsza i zwinniejsza. Gdy ten wtrącił jej sztylet, po prostu po niego sięgnęła. Gdy ten na nią naskoczył, ta po prostu gwałtownie przesunęła się do przodu, że ten z niej spadł. Przy okazji wystrzeliła tylnymi kopytami i nie była pewna, czy walnęła w klatkę piersiową, czy w brzuch lub Coś Innego. Zaśmiała się złowieszczo i pociągając mocno za liny, wlokła go za sobą do lochów.

[z/t]

Wychyliłem czubek ciemnego nosa, wstrzymując oddech na chwilę. Ignis zamarła w bezruchu, strzygąc uszkami i węsząc bezgłośnie. Przemknąłem, cały czas trzymając się bezpiecznego cienia i wśliznąłem się do zbrojowni. W sumie nie wiedziałem, dlaczego wlokłem się aż do Halnego Wiatru, by przeszperać w sztyletach. Chyba dlatego, że zakazany owoc pachnie najlepiej. I chciałem znaleźć sobie jakiś ładny nóż. Sztylet. Dmuchawkę na strzałki z toksynami! Na samą myśl zacząłem się ślinić, ale jakoś się opamiętałem i przekroczyłem próg. Ignis poleciała za mną, ostrożnie stąpając po posadzce, by nie wydać żadnego dźwięku.
Pomieszczenie było obszerne, a bogactwo aż przelewało się przez szafy i stoły, eksponując w całej okazałości dobytek Halnych. Morze połyskujących ostrzy toporów i sztyletów, liny zabrudzone krwią i łańcuchy zwinięte w kłęby, leżące na posadzce z milionów złotych monet.
Gwizdnąłem cicho, obejmując wzrokiem cały ogrom tego miejsca. Czułem się tu doskonale. Natychmiast wziąłem się do roboty. Zacząłem cichaczem przetrząsać sakwy i półki, ale wszystkie te śmiercionośne miecze były ciężkie i masywne, a noże uważałem za nudne. Bicz miała moja mama, a lepiej by było, gdybym znalazł coś innego. Buława była zbyt trudna. Kusze i łuki nie nadawały się dla końskich kopyt, były zaprojektowane i kurzyły się tu z myślą o ludziach. Zobaczyłem jakiś trójząb i aż westchnąłem bezgłośnie, wiedząc, że zbyt trudne będzie operowanie nim. Wrócę tu jeszcze. Wrócę i go wezmę. Ale teraz co innego. Zobaczyłem jakiś kufer stojący pod ścianą i podważyłem wieko.
- Och - westchnąłem.
Klasyczna stal ze wstawkami niklu i innego badziewia. Ostrze zakrzywione jak ząb smoka. Odnalazłem do niego odpowiedni futerał. Przewiesiłem go na szyi na linie. W sumie czemu by nie mieć ładnej kolekcji noży? Brakowało mi tylko kruczoczarnej peleryny.
Ignis tymczasem również spacerowała po zbrojowni. Zauważyłem, że z miesiąca na miesiąc jej popielate futerko ciemniało coraz bardziej. Może w przyszłości będzie miała czarną sierść?
- Chodź, Ignia, zmywamy się stąd, zanim ktoś nas tu znajdzie - powiedziałem i razem cichaczem zmyliśmy się ze Zbrojowni.

z/t