Vitalia - klacz o wielu przeżyciach

Stado:  SCK
Płeć: Klacz zwie się Vitalią. Ma około czterech lat.
Podstawowe informacje: Ta klacz lipicańska
Wygląd: Sylwetkę ma bardzo zgrabną. Jest bardzo eleganckim koniem o najwyższej wartości hodowlanej, długich, suchych kończynach, zakończonych czarnymi koronkami oraz sierści o delikatnym, krótkim włosiem mieniącym się niczym jedwab i o wzroście 1,60 metra w kłębie. Głowa jest całkiem mała jak na konia lipicańskiego, sucha i o prostym profilu. Ma do swojej pięknej białej sierści długą,falowaną grzywę, która sięga jej aż do końca klatki piersiowej. Ogon jest również długi i pofalowany aż tak, że gdyby się go wzięło w prostownicę to włosie wlekłoby się za nią kilka metrów. Kopyta są czarne niczym noc bezksiężycowa. Jej ruchy są pełne gracji, elegancji i wszystkie dobrodziejstwa, co można sobie wyobrazić
Charakter:
Historia:Mówiąc o historii, należy zacząć od pochodzenia i narodzin jej rodziców, od tego także rozpoczniemy naszą historię.
Ojciec Vitalii był ogromnym ogierem lipicańskim maści karej z pięknymi odmianami,jego rodzice byli końmi w Hiszpańskiej Szkole Jazdy. Kiedy miał 9 miesięcy, będąc już odsadkiem, uciekł ze stajni podczas powodzi, który pochłonął w swojej wodzie wiele istnień końskich i ludzkich. Galopował długo, aż w końcu, w wieku czterech lat, jako wspaniały, umięśniony ogier, dotarł do prerii, gdzie spotkał jej matkę,dziką klacz, która również uciekła z powodu powodzi,maści siwej,której nie udało się złapać. Była bezwzględna,okrutna i niedostępna dla wszystkich dookoła. Ojciec Vitalii przełamał lody niedostępności klaczy i ona została jego partnerką na zawsze. W tej właśnie sytuacji wzieła się Vitalia.
Vitalia od źrebięcia była odważna,bezwzględna i lekko okrutna. Na pustyni, na której się urodziła było jeszcze kilka klaczy z źrebiętami. Vitalia nie przepadała za końmi,które uważały się za najlepsze. Zwykle od niej dostawały kopniaki,gdy próbowały ją zdominować. Pewnego razu, gdy Vit miała 3 miesiące jeden zdrajca zabił jej rodziców. Vitalia płakała kamiennymi łzami. Przysięgała sobie, że wkrótce go zabije. Przygarnęła ją dwójka folbutów z mały synkiem. Bawiła się z nim doskonale. Gdy miała 2 lata opuściła ziemię opiekuńczo - rodzinną i powędrowała przez pustynię,prerię,lasy i jeziora. I zapuściła się aż tu: do Krwawego Zmierzchu. Jednak jej serce miękło, przy tych okrutnikach. Miała powić źrebię. Ale jednak przeniosła się do SPP. Znikła gdzieś na trochę i powróciła mając zamiar postawić SPP wysoko w hierarchii stadnej. Wszystko było dobrze, ale przybyli Oni. Zawieźli na wyspę Sorriso i nazwali Niewolnikami. Kiedy pewnej nocy, pod osłoną mroku, gdy na niebie nie było widać księżyca znów zobaczyliśmy Vhaghara, zawrzał w klaczy olbrzymi gniew. Zaproponował on jednak zamach na szlachtę. Obmyśliliśmy go bardzo dokładnie i następnego poranka, o świcie, rzuciliśmy się na Szlachtę wraz z uwięzionymi z innych wysp, by raz na zawsze zniszczyć ich reżim. Tym razem, dzięki współdziałaniu, udało się nam. Przejęliśmy władzę nad wyspą. Postanowiliśmy nie wracać do systemu stadnego, pamiętając, do czego to doprowadziło. Podzieliliśmy się jedynie na kasty, by każdy robił to, co odpowiada jego uzdolnieniom. Klacz postanowiła pójść drogą wojownika. Udało jej się opuścić wyspę i dotrzeć tu. Kraina wydawała jej się piękna. Ona już na Risum zaszła w ciążę. Jednak przybyła tu z swoim potomkiem. Zdobyła władzę nad SCK. Urodziła Ramsessa, zaczęła brylować.