Tajemnicza grota wśród tataraku (MG)

Szukasz przygód? Możesz spróbować szczęścia w tej tajemniczej grocie. Prowadzi do starego, podziemnego zamku, o którym mało kto wie. Jego mroczne sale wypełnione są niebezpieczeństwami, skarbami i tajemnicami. Możesz odnaleźć tu naprawdę fascynujące przedmioty lub zostać obłożonym klątwą. Strzeż się, przemierzając ciemne alejki i lepiej miej głowę pełną pomysłów, gdy zatrzaśniesz się w pułapce bądź zobaczysz niepokojący cień kogoś, kto ponoć nadal tutaj mieszka... A może to tylko pogłoski? Wejdź i przekonaj się. A może nie chcesz? Tajemnicza grota czeka na śmiałków, którzy podejmą wyzwanie. Ale uważaj, nagroda może okazać się nie warta wysiłku, chyba, że wolisz grać dla samej gry. W takim wypadku życzę powodzenia.


Temat z MG, wstęp wolny, jeśli chcesz podjąć Wędrówkę, samotnie lub z towarzyszem, ale nie prowadzimy tu spotkań.

Vitalia powoli wkłusowała w kierunku tajemniczej groty. Była naprawdę ciekawa co się tu może stać. Słyszała, że tu dzieją się dziwne rzeczy. A kto jeśli nie Vit miałby sprawdzić cóż to jest? Raczej nikt. No, więc siwka zagalopowała lekko. Chciała zdobyć coś albo zostać przeklętym. Zawsze jej się to wydawało bardzo ciekawe. Weszła do groty, ale wcześniej strzygła uszami przed samym wejściem.

Vitalia usłyszała zatrzaskiwanie wrót. Szła kiepsko oświetloną dróżką. Klacz miała zamiar dobrze się tu bawić. Szła po jakiś robalach, co chwilę kończąc ich życie. Dotarła do rozwidlenia drogi. Spojrzała w dół. Zeszła lekko i spróbowała otworzyć paczuszkę. Po chwili wyszła (jeśli się nic negatywnego nie stało. Stanęła przed rozwidleniem. Nie zamierzała wywarzać drzwi czy coś w tym stylu. Ruszyła trzecią drogą i mułem.

Vitalii coś się tu nie podobało. Przełącznik uruchamiał światło, ale nie było ono zachęcające zbytnio. Jednak w mule pływały krokodyle. Ale muł był płytki i duże stworzenia co chwilę musiały siępodciągać, by jako tako pływać. Były łatwym celem. Ale klacz ruszyła środkowym tunelem. Nie wiedziała co mogłaby się spodziewać w tej grocie. Jakieś skarby?

Vitalia przerażona spróbowała wymknąć się przez kratę. Jednak nie było to możliwe. Doszła do przestrzennej sali i przyglądała się posągowi, póki się nie odezwał. Gdy zrobił to siwka położyła po sobie uszy, wykazując swoje niezadowolenie. Grobowiec czego? - spytała się niby głupio. Żadnemu potworowi nie chciałoby się zabijać głupka. Jakie jest wasze prawo? Mógłbyś łaskawie wyjść i mi się pokazać na oczy? - spytała się głupkowato i przy okazji teatralnie. Chce Ci się mnie zabijać? - spytała się idiotycznie. Wysłuchała pytania. Zęby - powiedziała, tym razem inteligentnie po chwili namysłu.

Vitalia z niesmakiem stwierdziła, że jakiś komputer obsługuje ten posąg. Pokłusowała do otwartych drzwi. Nagle zawiał przed nią wiatr ognia, przypalając kawałek jej grzywy. Obserwowała uważnie każdy ruch toru przeszkód, na którym niestety można było zginąć. Po kilku minutach skojarzyło jej się to z rytmem. Zaczęła przytupywać w rytm pojawiania się niebezpiecznych przedmiotów. Wkrótce zaczęła przeskakiwać i przebiegała. Przysmarzyła sobie kilka razy ogon, ale to nic. Dalej nie widziała co tam jest, ale przeszła wszystkie płapki.

Vitalia rozglądnęła się zawiedziona. Metr przed nią znajdowały się kolejne przeszkody. Zaczęła głośno tupać nogą w rytm wychodzenia przeszkód. Może to taniec? - pomyślała i dalej tupała w miejscu na rytm. Walec! - wymknęło jej się z myśli, nawet za głośno. A może o to chodziło, bym powiedziała nazwę tańca? Tylko dlaczego się to nie zatrzymuje? - myślała i myślała.

Vitalia widocznie się przejęzyczyła. No cóż tak bywa. Nawet cieszyła się z trzech rubinów. Ciekawe jak się tu znalazła? Jakaś zapadnia czy coś? Ale przecież nie spadałam. Pojawiłam się ot tak. - przemyślała co przed chwilą zaszło. Ymmm... Dziękuję! - krzyknęła i zaczęła badać wejście do jaskini, lecz kategorycznie uważała, by znowu tam nie wejść. Zaczęła paść się z boku, a w końcu wzięła rubiny i pogalopowała w kierunku swoich terenów - terenów SCK.
Z/t