karczma wśród palm

Ładna, miło urządzona karczma, w której każdy może sobie pogadać i spędzić miło czas. Jest to budyneczek wykonany z drewna, w miejscu w którym naokoło rosną nadmorskie palmy.

Ogier przybiegł tu energicznym galopem. Dyszał lekko, a jego szyja była lekko zwilżona od potu. Jego mięśnie drżały, był on bardzo wysportowany i było to dobrze widać. Zatrzymał się tu na krótki odpoczynek. Niestety nikogo nie było, westchnął głośno. Rozglądną się do okoła chcąc się upewnić czy aby na pewno nikogo nie ma. Było mu dość ciepło więc schował się pod cieniem jednej z palm.

Lijtan leżała sobie delektując się promieniami słońca ogrzewającymi jej siwą sierść. Przed chwilą dosłownie wyszła z wody. Zauważyła skarego araba, który przygalopował na plażę. Przez moment obserwowała jak rozgląda się i po chwili idzie w stronę palm. Jego mięśnie poruszały się niesamowicie pod jego skórą co przyciągało moją uwagę. Postanowiła podejść i zagadać. Najpierw cicho krążyła po plaży udając, że nie widzi ogiera. Dopiero po dłuższym bezsensownym wpatrywaniu się w morze obejrzała się na niego, uśmiechnęła i pokłusowała w jego stronę

Stał sobie spokojnie pod palmą i obserwował. Nie wiadomo co i kogo. Kiedy ujrzał przepiękną klacz która kłusuje w jego kierunku. Spojrzał na nią z uśmiechem na pysku. Zarżał i napiął swoje wszystkie mięśnie, chcąc zwrócić jej uwagę na nim. Po chwili powiedział swoim nikim głosem Witaj-przywitał się, bo tak raczej wypadało. Nazywam się Jaskier.-przedstawił się, a po chwili zapytał klaczA ciebie jak zwą?-chciał koniecznie wiedzieć jak taka piękna klacz się nazywa.

Stał sobie spokojnie pod palmą i obserwował. Nie wiadomo co i kogo. Kiedy ujrzał przepiękną klacz która kłusuje w jego kierunku. Spojrzał na nią z uśmiechem na pysku. Zarżał i napiął swoje wszystkie mięśnie, chcąc zwrócić jej uwagę na nim. Po chwili powiedział swoim nikim głosem Witaj-przywitał się, bo tak raczej wypadało. Nazywam się Jaskier.-przedstawił się, a po chwili zapytał klaczA ciebie jak zwą?-chciał koniecznie wiedzieć jak taka piękna klacz się nazywa.

Jestem Lijtan. - odparła. Zarzuciła grzywą - Miło mi cię poznać Jaskrze - uśmiechnęła się. Ogier z bliska wyglądał jeszcze lepiej i, co lepsze, pachniał jak las po burzy.
Ładną dzisiaj mamy pogodę, nieprawdaż? - spytałam, bo wcześniej nie pomyślałam o czym mogłam rozmawiać z przypadkowym ogierem spotkanym przy karczmie, a pogoda była pierwszym co mi przyszło do głowy.

Uśmiechnął się i cicho zarżał. Mi ciebie także jest miło poznać Lijtan.-odparł, przyglądając się uważnie klaczy. Rozglądną się do okoła. Mogło ją to urazić kiedy tak długo wodził wzrokiem po jej ciele. Spojrzał na niebo, było na prawdę ładne. Jak woda w rzece. Niebo nie miało żadnej chmury i przy tym wydawało się być bardzo ładne. A co do pogody, to tak było ciepło. Tak żeczywiście jest bardzo ładna pogoda.-znów spojrzał na klacz i uśmiechnął się do niej. Od jak dawna tu jesteś?-zapytał.

Kiedy ogier odwrócił głowę mogła zobaczyć z profilu jego głowę, jednak nie przyglądała się jej za bardzo tylko podążyła za jego wzrokiem. Spojrzała w niebo, na którym nie dało się zauważyć najmniejszej chmurki. Uśmiechnęła się na jego odpowiedź.
Ogier zapytał jak dawno tu jest. Klacz spróbowała sobie przypomnieć, tyle się wydarzyło w tak krótkim czasie, że ciężko było podsumować - Około tygodnia, jeśli dobrze kojarzę, tyle się działo, że nawet nie zauważyłam, że tak szybko zleciało - zaśmiała się wspominając dobre chwile, choć tych złych też nie brakowało... Odpędziła od siebie te myśli, musiała się skupić na tym co było teraz i cieszyć się każdą chwilą, prawda? Może uda się w końcu jakoś wszystko ułożyć, a cieszyłaby się niezmiernie gdyby ten ogier nie okazał się psychopatą, tak jak ostatni nowi znajomi jej przyjaciół..

Ogier znów zaczął się jej przyglądać, musiał przyznać, ze klacz była ładna, tak jak inne klacze z jego stada. Rozglądał się do okoła, i myślał o czym może z nią pogadać. Lijtan była bardzo miła, i od razu wpadła do gustu Jaskierowi. Usłyszał jej głos i od razu na nią spojrzał: Rozumiem, ja jestem tu od kilkunastu godzin, ale bardzo mi się tu podoba.-powiedział. Był tu krótko i chciał poznać to miejsce, mianowicie wyspę. Zarżał, i zaczął kopać kopytem w miękkim i lekkim piasku.

Nowy? To pewnie dlatego cię nie widziałam.. - odparła z uśmiechem. Przeszło jej przez myśl, aby skomplementować ogiera zalotnie, ale stwierdziła, że to nie w jej stylu
Nie chcę wyjść na desperatkę.. - pomyślała.
Może chcesz pozwiedzać? - zaproponowała, w sumie sama nie znała za dobrze terenów, a i tak musiała je lepiej poznać.

Tak to całkiem możliwe-zaśmiał się cicho, ale prawie nie słyszalnie. Nie chciał żeby klacz uznała go za jakiegoś niewychowanego. Uśmiechnął się do niej miło. Klacz była na prawdę piękna, i chciał jakoś jej zaimponować, ale nie znał jej za długo. Pewnie, z chęcią, ale tylko z tobą.-powiedział delikatnym głosem, i zrobił krok w przód, chcąc się trochę do niej zbliżyć. Znasz może jakieś ładne miejsce?-zapytał uśmiechając się do niej.

Kiedy ogier podszedł do niej bliżej Lijtan cała się spięła kiedy ogier do niej podszedł. Jednak szybko się opanowała mając nadzieję, że nie widać jej rumieńca. Zrobiła lekki niepewny krok w tył odruchowo, mimo, że byli w miarę równi.
M-możemy - zająknęła się lekko opanuj się! - się wybrać na plaże muszelkową, co ty na to? - uśmiechnęła się niepewnie.

zt na plażę muszelkową

Uśmiechnął się sam do siebie. Zauważył jednak że klacz się odrobinę spięła. Czy to jest jego wina? Czy on robi coś nie tak? A może w nim jest coś nie tak? W sumie sam nie wiedział o co chodzi. Spojrzał tylko na nią i uśmiechnął się. Kiedy klacz się za jąkała ogier, udawał dość poważnego, nie chcąc byc nie grzeczny. Akurat odnosił się z szacunkiem do klaczy i nie chciał nigdy żadnej urazić. Tak możemy iść.To ty prowadź.-powiedział z uśmiechem i stanął koło niej. Po czym ruszył, z nadzieją że klacz wskaże drogę.

z/t

Z racji tego, że nie wiedziałem zbyt dużo o naszej wyspie, chciałem ponownie pozwiedzać, miejsca, których dawno nie widziałem, bądź w ogóle w nich nie byłem.
Trafiłem akurat tu, mianowicie do Karczmy wśród palm. Niestety nikogo nie było, jednak miałem nadzieję, że nie długo ktoś zaszczyci mnie swoją obecnością.
Wokół mnie rosło mnóstwo palm, nie które większe, a nie które mniejsze, jednak na każdej z nich rosły duże kokosy. Wziąłem rozpęd, i podbiegając do jednego drzewa walnąłem w nie, a na ziemię spadło parę owoców. Rozłupałem sobie jednego i ze smakiem zjadłem.

Flover do Karczmy weszła kłusem, jak zwykle z gracją się poruszając. Patrzyła przed siebie, gdy zauważyła znajomego ogiera. Dawno się nie widzieli.
- Witaj - powiedziała, lekko się uśmiechając. Była na terenach SMF, ale zbytni jej to nie przeszkadzało. Co jak mnie porwie...? Trudno, raz się żyje. - Pomyślała patrząc na niego podejrzliwie.

Kiedy zjadłem kolosa, niedaleko siebie zauważyłem ciemną postać. Kara, piękna arabka.Flover..-pomyślałem i spojrzałem na klacz. Mimo tego, że mieliśmy między sobą zbyt dobrych relacji, głębi duszy miałem nadZieję,że się one poprawią.
Rzadko kiedy, odnosiłem się do klaczy, tak jak zrobiłem w przypadku Flover. Jednak, nie miałem jej zamiaru za to przepraszać..Witaj-przywitałem ją, uśmiechając się. Próbowałem zapomnieć o przeszłości, i zacząć budować nowe poprawne relacje.

Trochę poprawiło jej humor, gdy ogier się do niej odezwał z uśmiechem. Może zapomniał ostatnie spotkanie, a taką miała nadzieję. Częste przepraszanie nie było w naturze Czarnokrwistych. Mimo tego, podeszła do niego. Nie chciała całe życie się kłucić, chociaż z Eren mogła. Głupia, rozpuszczona klaczyna - pomyślała, w głębi serca ukrywając wielką odrazędo niej. Najlepiej, gdyby nigdy już jej nie widziała. Spojrzała na kokos leżący na ziemi i powiedziała - lubisz je? Zawsze byłam ciekawa jak smakują, lecz nigdy nie miałm okazji ich spróbować. - Teraz też nie miała największej ochoty, lecz stanie nad skorupką w niczym nie przeszkadzało. Ale ciekawy temat do rozmowy wymyśliła... .

Oczywiście nie zapomniałem o naszym ostatnim spotkani, było to za ledwie parę dni ttemu,  jednak całą złość upłynęła ze mnie niczym pył z kwiatów. Jednak nie chciałem o tym wspominać, raczej chciałem o tym jak najszybciej zapomnieć. W głębi duszy czułem, że się jakoś dogadamy, a inne stada i charaktery to tylko mały punkt na wielkiej mapie wszechświata.
Flover  wydawała mi się nieco lepsza, gdy w pobliżu nie  było Vitali. Ah.. Za nią tez szczególnie nie przypadało.
Tak,  są na prawdę dobre-powiedziałem. Tak, kokosy to jeden z moich ulubionych owoców. Zresztą sama sprobuj-zachęciłem ją.

Można obstawiać, że jest możliwość porwania, aczkolwiek Nimfy nie mają lochów, a nic nie wiadomo jej o jaskiniach. Może są tacy spokojni, lecz nikt nie powiedział, że nie mogą porywać. I tak, średnio to przejmowało klacz, wolała się zająć teraźniejszością.
Gdy ogier stwierdził, że owoc jest dobry, zaproponiwał jej spróbowanie go. W sumie, nie miała nic przeciwko. Spojrząła na kokosa, który leżał obok niej i rozłupała. Zchyliła się i spróbowała trochę. Nie taki zły. - Pomyślała, wracając do poprzedniej pozycji.
- Faktycznie, bardzo dobry - powiedziała, zerkając na owoc.

//Sorka, że musiałas tak długo czekać, ale był mały problem z Internetem.

Morskie Nify to bardzo łagodne i bezkonfliktowe stado, jednak bardzo często osoby z innych stad za prędko je oceniają.
Przecież jeśli nie są z tego stada, to skąd mogą znać jego tajemnice i rzeczy które sięw nim dzieją? MN nie czerpią radości z porywania więc raczej rzadko to robią.
Mógłbgm ją porwać,w końcu jestem od niej silniejszy i dam sobie radę bez problemu. Ale po co? Nie da mi to żadnej satysfakcji..
Kiedy klacz zaczęła jeść kolosa, miałem nadZieję, że jej posmakuje. Kokosy są bardzo zdrowe min. Przyspieszają przemianę materii..
To dobrze-stwierdziłem, i uśmiechnąłem się do klaczy.

/ Spk. Prawwie 10 godzin później odpisałeś, ale nie przeszkadza mi to (serio (a dokładnie to 9 godzin i 21 minut xD)

Flo rozumiała, że człosnkowie stada, na których była terenie równie dorze mogą porywać, lecz tego nie robią, gdyż są spokojniejsi niż reszta. Co prawda nie mają lochów, ale nie jest powiedziane, że od razu trzeba ofiarę torturować... Każde zdanie brała pod uwagę, co prawda oprócz Eren, ale to już inna historia. Jedno pytanie cały czas nęciło ją, m.in. ze względu na Eren...
- Pewna klacz powiedziała mi, że jedym z jej ulubionych zajęć jest "zabijanie". Wiem, że Wasze stado nie robi tego celowo i jak ona, dla zabawy, lecz chciałabym usłyszeć Twoje zdanie na tem temat. Wybacz jeśli sprawi Ci to problem, nie musisz odpowiadać. To tylko jedna ze stron mojej głupiej ciekawości... - W końcu wyrwało jej się, tak bardzo chciałaby wiedzieć co sądzi na ten temat osoba (koń), która nie robi tego dla przyjemności. Bo jednak celowe zabijanie istoty, która zasłużyła na dalsze życie, nie jest normalnym zachowaniem.
Popatrzyła na ogiera i lekko się uśmiechnęła, jak to czasami miała w zwyczaju. - To może chociaż powiesz mi coś o sobie? Cokolwiek, co lubisz, kogo masz... chciałbym Cię po prostu lepiej poznać. - I dowiedzieć się, co takie spokojne konie robią na co dzień - lecz tego już nie powiedziała i takiego zamiaru nie miała. Ostatnio to pytanie... narobiło trochę szkód w ich relacjach... w sumie z niewiadomego jej powodu (?). Może i powie coś o sobie, to lepiej jakoś się dogadają.

Kiedy tak na nią paczyłem, nie wyglądała na tak groźną, jak na naszym poprzednim spotkaniu. Ah.. nie lubię o tym wspominać, wyszedłem wtedy na największego tchórza, i teraz strasznie mi za to wstyd. Jednak postaram się, żeby Flover zmieniła zdanie na mój temat.
Tak, nasze stado jest bardziej spokojne, i rzadko kiedy porywa, więc zabijanie praktycznie w ogóle nie występuję.-zaczęłam. Nie rozumiałem nigdy tego jak ktoś może zabijać, dla PRZYJEMNOŚCI? Przecież ten drugi koń, też oddycha, porusza się, i normalnie funkcjonuje, jest żywą istotą! Ciekawe jak ta klacz, czuje się, kiedy tak zabija..Nich się czasem postawi na miejscu ofiary-pomyślałem rozgoryczony. Hmm.. Moje zdanie? A więc rozumiem, że nasze stada się różnią, ale czasem nie mogę uwierzyć, że ktoś potrafi zabijać dla przyjemności. Patrząc na cierpienie, co w tym przyjemnego?-odpowiedziałem, patrząc na klacz, ze spokojem.
Lubię kokosy, bieganie.-zaśmiałem się. W moim życiu, istnieje taki jeden ideał..-powiedziałem, jednak nie chciałem wymawiać jej imienia.. Astra..
Nic ciekawego ni robię. Budzę się w każdy dzień, zaczynając na liczeniu chmur, a kończąc na gwiazdach.. Moje dni nie należą do zbyt ciekawych. Szukam jakiś rzeczy, lub osób z którymi mógłbym ewentualnie porozmawiać.-uśmiechnąłem się. Nie chciałem, żeby wyszła o mnie prawda, że jestem romantykiem, który wymyśla jakieś piękne wymowy. A ty co lubisz robić?

Każde słowa przyjmował ze spokojem i kolejne wymawiał również z nim. Wkażdym razie najczęściej tak robił, z tego co doświadczyła. Też tak sądzę - pomyślała po pierwszych słowach ogiera.
- Sama nie wiem, ja nie robię tego dla przyjemności czy zabawy. - Najczęściej z natury z którą się rodzi, lecz czasami u niektórych zanika. - Ja... nie widzę w tym przyjemności. - Powiedziała ze spokojem w głosie. Jaskier był przecież spoko, a ostatnie spotkanie nie brała pod uwagę. Być może i zdanie o Flo było nie najlepsze, ale wtedy to... coś ją naszło... dziwnego. Ale już koniec z tym tematem, najlepiej tak będzie.
Tego pytania nie lubi, raz powie coś źle, raz dobrze, a tyle jest rzeczy, które lubi.
- Więc... lubię galopować, być tym kim jestem, a nie udawać kogoś innego. Lubię kokosy- uśmiechnęła się. - I korzystać z każdej możliwej chwi, by nie zmarnować jej, i później żałować.

W pełni zgadzałem, się z Flover. Jednak nigdy nie zrozumiem tego, co w zabijaniu jest fajnego..
Klacz co raz bardziej wydawała mi się w porządku, liczy się to co jest teraz, a nie jakieś drobne sprzeczki między nami. Mimo tego, że ostatnio wypadłem przed nią na głupca, miałem całkowite chęci, do tego by ''wszytko zacząć od nowa''. Czułem że prędzej, czy później całkowicie się dogadamy.
Ja też nie..-przyznałem. Czasem jest tak, że nie dostrzegasz w kimś czegoś, co tak na prawdę czyni go wyjątkowym i jedynym w swoim rodzaju...
Tak, z jej kolejnymi słowami, zgadzałem się jeszcze bardziej. '' lepiej żałować tego co sie zrobilo niz żałować tego czego sie nie zrobiło''- jest to cytat, który całkowicie opisuje moje nastawienie do życia.

Po chwili, wyczekiwanej, długiej i monotonnej, która mimo, że była zapełniona słowami i tak wydawała się pusta, zapytała.
- Możemy zapomnieć o przeszłości, prawda? - W jej głosie było słychać lekką nutkę znudzenia tą sprawą, jak i chęć uwolnienia się od niej. Uśmiechnęła się i na słowa ogiera pomyślała - Tak, też tak sądzę. Nie raz czujesz chęć... np. galopowania gdzieś, spróbowania nowych rzeczy, a jak tego nie zasmakujesz, możesz tylko siedzieć w kącie i marzyć, jak przyjemnie było by tego dokonać.