Wielkie Drzewo

Nad całą sawanną, porośniętą złocistą trawą, góruje olbrzymie drzewo. Jego gałęzie sięgają niemal nieba, a między jego korzeniami często można znaleźć trochę słodkiej wody. Drapieżniki bardzo często tu przychodzą, głównie dla zaspokojenia pragnienia bądź czekania na spragnioną chłodnej wody ofiarę. Mimo zagrożenia, może być to dobre miejsce na rozmowy bądź odpoczynek w cieniu jedynego drzewa w okolicy.

Klacz przyszła tu lekkim i zgrabnym kłusem. Była szczęśliwa, bo znalazła miłość swojego życia.
Szła dalej, podnosząc wysoko nogi. Jej krok był bardzo paradny. A przy okazji podśpiewywała sobie trochę pod nosem.
Była tak bardzo radosna, jak nigdy dotąd. Jej uśmiech można było zauważyć z kilometra.
Gdy nagle stanęła, jej wzrok zauważył wielkie drzewo, które wznosiło się wysoko, wysoko..
Podeszła i ze smakiem napiła się wody, która była po między korzeniami drzewa.
Kiedy ugasiła pragnienie, schyliła powoli łeb i skubał ze smakiem soczystą trawkę.

Mariush przybył tu bardzo powolnym krokiem wyrywając po drodze kępy już prawie suchej trawy sprzed swoich kopyt. Przechodził obok wielkiego drzewa wgapiając się w ziemię i nagle jego uwagę zwrócił dźwięk chlupania wody. To była Ingrid. Gdy tylko ją ujrzał,w jednej chwili przeszło przez niego tysiące emocji. Znów poczuł to dziwne uczucie w brzuchu,a jednocześnie złość z powodu odrzucenia. Podszedł bliżej wpatrując się w klaczkę swoim pretensjonalnym wzrokiem. Ej,weź pomysł jeszcze raz i daj mi ostatnią szansę. Ja nadal coś czuję do ciebie i chcę być z tobą.-powiedział z rozgniewaną miną. Sorry,bo trochę przesadziłem i sorry za takie głupie mówienie,obiecuję,że będzie jak dawniej za sklepem. Dla mnie tylko ty się liczysz -wyznał.

Jadła, sobie w najlepsze trawę, gdy nagle usłyszała znany jej głos..O nie..-pomyślała.
Boże.. błagam żeby to nie był on...
Podniosła głowę, stanęła prosto i chłodno uśmiechnęła się go ogiera.
Do cholery! Nie!.. nie pomyśle jeszcze raz! Mam partnera i zrozum to w końcu..-krzyknęła, a jej głos brzmiał niczym wybuch wulkanu. A tak po za tym, to mi jest dobrze z nim..
Miała tak bardzo dobry dzień, taki dobry humor....Było tak dobrze, ale ten frajer zawsze musi wpieprzyć gdzieś ten swój krzywy ryj.. -pomyślała i krzywo spojrzała na Mariusha.
Tłumaczyłam Ci to już, nie wiem dla czego ty tego nie rozumiesz..-dodała.

Ty głupia pizdo. Już ja dopilnuję,żebyś zmieniła zdanie. -pomyślał Mariush,gdy usłyszał jej odpowiedź. Nawet wpadł na pewien pomysł i teraz musiał tylko zadbać,aby wszystko poszło po jego myśli. Hehe,że ktoś Cię wziął. Taką idiotkę.-rzucił złośliwie i głupkowato się uśmiechnął. Jak chcesz z nim być to być,ale jeszcze będziesz mnie błagać,żebym do ciebie wrócił.-odparł bardzo pewny siebie i podszedł bliżej korzeni drzewa,żeby orzeźwić się odrobiną słodkiej wody.

Co za frajerzysko.. Idiota zasrany!-pomyślała, i uśmiechnęła się. Lecz w jej uśmiechu było widać, jedynie to że z niego ewidentnie drwi.
Pff.. idź lepiej do swojej wymyślonej dziewczyny..-westchnęła. Była załamana z jego głupoty.
Tak, będę cię jeszcze o to błagać.. tak,tak- powiedziała, a po chwili zaśmiała się.
Najchętniej to bym mu wypieprzyła z kopyta w ten krzywy ryj..-pomyślała..
Jedak przez cały czas patrzyła na ogiera, i uśmiechała się do niego..

Jak na swoją rasę głośno szczekasz. Suko bez rodowodu. Jestem teraz wkurwiony po tym co zrobiłaś. Jesteś rozpuszczaska i dziwię się,że ten Książę cię wziął. I tak cię rzuci,jak przekona się,jaka jesteś naprawdę.-Powiedział wszystko,co przyszło mu w tym momencie na myśl. Nie od dziś wiadomo,że nie grzeszył inteligencją. Łe tam,idę zaraz pompować.-Liczył,że Ingrid znów zacznie zwracać uwagę na jego mięśnie lub,że go zatrzyma i nie pozwoli mu odejść,chociaż miał już pomysł jak od nowa rozkochać w sobie klaczkę i owinąć ją sobie wokół palca to czekał jednak na odpowiedni moment,aby przejść do działania.

Gdy Ingrid usłyszała słowa Mariusha, otwarła pysk z wrażenia. Ty gnoju jak śmiesz?-wydarła się na niego. Po czym powoli podeszła, wzięła zamach, i kopnęła go prosto w pysk.
Jeszcze raz tak powiesz! Ty zasrany idioto! Pewnie sam nie wiesz co to znaczy!-Ryknęła na niego. Miała ochotę go skopać, ale wiedziała że akurat z nim nie ma kompletnych szans.
Weź spieprzaj..-parchnęła. No przyda Ci się trochę mięśni, bo akurat ty ich w ogóle nie masz-dodała, a jej głos wydawał się być taki prawdziwy.
Klacz znała go na tyle, że zorientowała się, że Mariush mówi to dlatego żeby go zatrzymać. Ale akurat, Ingrid miała go serdecznie dość!
A idź w pyry, nikt cię tu nie trzyma.

Jej słowa bardzo go rozczarowały. Teraz zdenerwował się jeszcze bardziej,bo nic nie poszło po jego myśli. No i takie z tobą gadanie,dałna masz,elo. -odwrócił się na jednym kopycie i jeszcze przez chwilę mamrotał coś pod nosem. Jak nie chcesz po dobroci to wypróbujemy innej metody.-pomyślał kłusując w stronę drzewa,żeby ukryć się za jego ogromnym pniem. Wtedy chwycił za butelkę eliksiru zakochania i jednym łykiem wypił cały płyn. Fuj,to smakuje okropnie.-powiedział do siebie z wykrzywioną twarzą,ale jego nastrój uległ poprawie,gdy pomyślał o konsekwencjach jego wypicia. Wychylił się zza pnia,żeby sprawdzić,czy klacz nadal jest w pobliżu i szyderczo się uśmiechał. No Ingridko,zobaczmy,co teraz będziesz miała mi do powiedzenia. I ruszył w jej kierunku.

Klacz patrzała na niego całkiem obojętnie. Choć w głębi duszy miała nadzieje ze sobie pójdzie.
No idź już.-powiedziała sama do siebie, ale tak żeby ogier jej nie usłyszał.
Nagle poszedł, miała nadzieje że ją usłyszał, ale niestety on poszedł tylko za pień i  na dodatek gadał sam do siebie...
Słysząc jego słowa, klacz westchnęła..
Czy ty nie rozumiesz co się do ciebie mówi?-powiedziała. Kiedy jednak jej wzrok skierował się ku Mariushowi, dostrzegła w nim nie zwykłego przystojniaka.
Podeszła do niego nieco bliżej..
Ah.. co ja w ogóle mówię! Takiego jak ty to ze świecą szukać!-dodała bardzo miłym głosem, i uśmiechnęła się do niego.
Podeszła jeszcze bliżej, tak że prawie stykali się chrapami. I przytuliła się.

Gdy tylko wyszedł zza drzewa i ukazał się Ingrid,ta natychmiast zmieniła zdanie co do niego. Próbowała się nawet przytulić,ale Mariush natychmiast się odsunął. Był zadowolony,że wypicie eliksiru przyniosło taki efekt,ale postanowił udawać niezależnego,bo chciał ją jeszcze trochę potrzymać na dystans. Chciał,żeby teraz to ona zabiegała o jego względy. Co ty robisz? Przecież podobno jesteś z księciem. Tak szybko chcesz go zdradzić?-zapytał prześmiewczo,wywracając przy tym oczami. Liczył,że Ingrid w końcu od niego odejdzie,ale tak,żeby już nigdy do siebie nie wrócili. Może by tak zatrzymać ją na źrebaka?

Kiedy klacz chciała przytulić się do swojego ukochanego, ten ją odepchnął. Kochanie o co Ci chodzi?- zapytała miłym głosem, i uroczo uśmiechnęła się do ogiera. Jak to co? Chcę się do ciebie przytulić. Nie jestem już z nim, uznałam że jest to zwykły frajer-mówiła powoli, a jej oczy błyszczały w świetle księżyca. (uznajmy że już jest późno)
Skarbie przepraszam za to że tak głupio mówiła.
Klacz stanęła prosto i wysoko uniosła głowę i ogon. Chcąc, zwrócić na sobie uwagę ogiera.
Powoli podeszła do niego, i wyszeptała mu do ucha Kocham Cię. Zrobiła krok w tył i spojrzała na niego. Ahh.. ciebie tylko kocham i chce być z tobą jak najdłużej.

Klacz nagle uświadomiła sobie pewną rzecz. Jak on mnie nie chce to nie, znajdę sobie kogoś innego.-pomyślała i zrobiła skwaszoną minę. Ja jednak kłamałam, bo chciałam sprawdzić twoją reakcje, w sumie jesteś ładny i w ogóle podobasz mi się ale chyba nic do ciebię nie czuję - uśmiechnęła się. Pocałowała go. ( jakby w poliko) i wybiegła galopem.

z/t

Dalla przyszłą tutaj spokojnie z Herą, żeby se pogadać, poopalać na łące itd. Pierwszy raz przyszłą na sawannę, ładnie było ale nie tak jak nad morzem. Chętnie zjadła by sobie teraz kokosa. Ale teraz popatrzyła sobie na sawannę. - Ładnie tu co nie? Można se usiąść i pogadać.- zaczęła Dalla. - Lubisz Lijtan? Ja ją lubię. Bardzo. Ale Mianki nie lubię, jakaś nudziara.-stwierdziła do Hery. Mianka się jej taka wydawała, aby marudziła i nawet nie potrafiła się bawić. - Jeszcze trochę i będziemy mega popularne!

Hera przyszła tu razem że swoją BFF Dallą, szła sobie spokojnie stepępem, i gadały sobie o chłopakach po drodze. Bardzo się jej tu podobało, ale wolała morze, sama nie wiedziała dlaczego. Klacz usiadła sobie na trawie, spojrzała na Dalle i powiedziała Tak nasz racje, można sobie usiąść, wypić smaczego browarka i poopalać się.-uśmiechnęła się do niej tajemniczo. Kiedy nagle wyciągał, butelke z piwen w środku (uznajemy że kupiła po drodze). Jedną flaszkę podała koleżance i otwarła swoją. No to toast kochana-podniosła kopyto z piwem i zniosła toast, po czym dodala Tak lubie ją i to bardzo, no masz racje ta Mianka to jakas dziwna..-powiedziała i zabrała smacznego łyczora piwa

Vitalia wydawała się dziś bardzo agresywna. Galopowała stanowczo w kierunku olbrzymiego drzewa. Widziała z góry niskie klacze - Dalle i Herę. Rozmawiały sobie w najlepsze. Nie miały wyrobionych mięśni, umysłu, tak jak ona. No i co z tego, że te oto panienki myślą, że są najpiękniejsze? Władczyni SCK doskonale wiedziała, że jej rodowód przewyższał je same o kilka tysięcy razy. Podbiegła do nich i spojrzała z wyrzutem. Dalej chcecie ogiery? - spytała złośliwie i zarzuciła na klacz fiordzką liny. Od razu widziała, że ta jest źrebna. Ogier jeszcze dołoży na sam koniec krwi swojej, jako doskonały dodatek. - pomyślała.

// Vit porwij nas obie.

Dalli spodobało się, że Hera przyniosła piwko. Piwo to tylko taki napój orzeźwiający, zresztą nie była już przecież dzieckiem. Na piwko sobie może pozwolić. - O właśnie. Najlepiej jest nad naszym morzem. Tylko ogierów brak.- powiedziała do Herci. Zastanawiała czy przyznać się że jest w ciąży i co się stało w lochach z Bursegiem. Ładny był ale jego zachowanie obrzydzało Dalle. Tamte spotkanie było potworne, dobrze, że ją wypuścił.
Nagle zjawiła się Vitalia i zarzuciła na Dallę liny. -AAA!! Nie widzisz że se piwko pijamy? Odwal się! Daj nam spokój!- zaczęła krzyczeć wściekła i wystraszona. Kąpnęła Vitalię. - Heraaa!

//Nie mogę dwóch na raz
Klacz szarpnęła bezbronną fiordkę. Stanęła dęba i kopnęła z całej swej ogromnej siły w Dallę. Uniknęła kopnięcia, ale to ją jeszcze bardziej rozwścieczyło, co w jakimś sensie jej się to podobało. Wyjęła swój sztylet. Chcesz, by ten oto przedmiot przerwał Ci głowę i szyję? - spytała, lekko się uśmiechając. Zarzuciła dumnie głową i z wyczuciem rzuciła w fiordkę. Była mało zwinna. Lekko musiał ją sztylet ugodzić w łopatkę. Siwa wyprostowała skórę wilka i spojrzała wojowniczo na oba konie. Podskoczycie? - spytała z pogardą.

//Pytałam Rossuwy i ona powiedziała że można.

Hera piła sobie ze spokojem piwo, ni spodziewając się tego co za chwilę się stanie. O tak brakuje tych ogierów! Chce mieć już jakiegoś fajnego fagasa.-stwierdziła i uśmiechnęła się do Dalli. Brała łyk za łykiem, kiedy nagle butelka okazała się być pusta. Ostawiła ją na bok i nagle usłyszała głos który słyszała nieco prędzej. Była to Vitalia. O tak z chęcią poznam jakiegoś ogiera.-zaśmiała się. Ale okazało się ze Vitalia zarzuca liny na Dalle. Włacha! nie widzisz?-krzyknęła na nią. Kiedy jednak siwa klacz kopnęła Dalle, Hera wku*wiła się, zabrała pustą butelkę i rzuciła w nią. Pff.... oczywiście że tak! Ale mam nadzieje że będą jakieś ładne ogiery?-prychnęła.

// no właśnie.

Dalla się wściekła, nie miała zamiaru kolejny raz być w lochach. - Zostaw mnie!- krzyknęła wściekła. Była słabsza i gorsza w walce od Vitalii niestety. Dobrze jednak ze to nie był Burseg. Zaczęła się szarpać i rzucać na wszystkie strony.. - Puść mnie bo pożałujesz! Hera, dowal jej!- krzyknęła do Hery. Hera chyba nie wie, co czeka ją w lochach.. Chociaż zaczynała tracić nadzieję że poradzą sobie z Vitalią. Była o wiele silniejsza. - Pewnie że podskoczymy! Wyglądasz jak chabeta, ani trochę jak klacz! Co innego my, cieboe nikt by nie zechciał.. Pewnie zmuszasz w lochach ogiery do bycia z tobą, nikt z dobrej woli by się z tobą nie zadał!- krzyknęła i szarpnęła linami!

Wyjęła sztylet z łopatki mało zgrabnej klaczy. Zauważyła dużo wcześniej pustą butelkę, ale nawet cofając się, by na niej się nie rozbiła, to i tak nie zdążyła na tyle, by ją złapać. Rozbiła się zaraz koło niej i wbił się w siwą jeden mały kawałeczek. Oczywiście, zabolało. Zarzuciła na Herę jeszcze liny. Wytarła o jej sierść swój sztylet, raniąc ją przy okazji po głowie. Ogiery? Będą jeśli wami się w ogóle zainteresują... - powiedziała i dała po ostrych kopniakach w swe mało urodziwe szyje. Patrzała na dziwne klacze. Czy Ty wiesz, że twe... - urwała. A niech mają niespodziankę. Ogiery? Nie latały sobie za nią, bo sobie tego nie życzyła.

Kuźwa nie dostała..-pomyślała i tupnęła nogą. Słysząc jak Dalla mówi ze mam jej dowalić, hera wkurzyła się jeszcze bardziej: Ty glajdo co ty se w ogóle myślisz? że jesteś ładna? Jesteś zwykłym pasztetem! Ty głupia p....-klacz zaczęła ją wyzywać, jednak nie zdążyła dokończyć, bo siwka ją zaatakowała. Hera zaczęła się wyrywać, kopać i stawać dęba, wpadła w szał! Kiedy Vitalia zraniła ją w głowę, klacz pisnęła z bólu, strasznie ją to zabolało, a co z jej urodą jeśli ją to strasznie oszpeci?
No dokończ ? Kuźwa!-hera znów zaczęła się szarpać, choć wiedziała że nie ma zbyt dużych szans, ale z drugiej strony chciała iść do ogierów.

Jakaś wariatka? Najwidoczniej. - pomyślała, widząc Herę wyzywającą ją. Siwa nawet okiem nie mrugnęła. Wydawało się, że wszystko wręcz spływa po niej. Zaśmiała się złowieszczo. Tylko na tyle Cię stać? Pisknąć, powierzgać i rzucić? - spytała i słuchała małpiatki dalej. Pewnie naszym ogierom będzie zależało tylko na jednym. - powiedziała i ruszyła w drogę do lochów.
z/t dalej piszemy w lochach...

Nie! po prostu nie chce ci zrobić krzywdy-zrobiła poważną minę. Wiadomo że skłamała, bo nie miała akurat z nią kompletnych szans. W dupie chyba! oni pewnie się we mnie zakochają, to że ty masz zazdro to już nie mój problem.-stwierdziła, śmiejąc się jej prosto w pysk. Jednak jak się okazało klacz był silniejsza, i zdołała ją stamtąd wyciągnąć.

z/t

Dalla razem z Hera kłóciła się z Vitalią. - Ty obleśna żmijo!- wrzeszczała. - Ogiery nawet kijem przez szmatę cię nie dotkną!- dodała. Zaczęła wierzgać, szarpać się stawiać dęba i biegać. co za pusta idiotka.. pożałuje!- pomyślała wściekła. - Spokojnie Hera, jej się dostanie.- powiedziała do Hery.
Niestety Vitalia sobie poradziła, po tej całej szarpaninie zabrała ją do lochów i Herę.

zt