Trawiaste jezioro

Ogier cierpliwie czekał na odpowiedź klaczy, wpatrując się w jej przepiękne oczy. Słysząc jej odpowiedź, uśmiechnął się. Jego serce wypełniło ciepło i miłość. Astra była jego słońcem i gwiazdami, które świeciły każdej nocy. Wiedział, że jest to ta jedyna, na którą czekał wiele lat. Podszedł do niej nieco bliżej i przytulił się do niej, wkładając chrapy w jej długą grzywę. Po czym wyszeptał jej do ucha:
Kocham Cię.-jego głos był spokojny, a oczy błyszczały ze szczęścia. Chciał, żeby klacz jego życia, czuła się bezpiecznie, dlatego obiecał sobie, że będzie o nią dbał i darzył miłością każdego dnia.

Na słowa niezwykłego ogiera uśmiechnęła się. Jej oczy wprost błyszczały z radości, a jej serce było przepełnione szczerą miłością. Więc może istnieje coś takiego jak miłość od pierwszego wejrzenia? Najwidoczniej. Westchnęła cicho, czując jego chrapy pomiędzy złocistymi pasmami jej grzywy. Odwzajemniała w pełni jego uczucia. Również się do niego przytuliła i uśmiechnęła się rozmarzona. Czuła się wprost wspaniale. Nic ani nikt się teraz nie liczył, był tylko on. Ukochany Jaskier, który napełniał prawdziwą radością i spokojem jej serce.
Ja ciebie też. powiedziała ciepłym, spokojnym głosem. Już nie była sama na tym ogromnym świecie, był z nią ktoś, kto ją na prawdę rozumiał. Choćby była na drugim krańcu świata, myślałaby tylko o nim.

Jaskier sam nie wierzył w to co się dzieje.. Może to tylko sen? A on zaraz się obudzi. Jednak słysząc jej słowa, co raz bardziej wierzył w to, że coś tak pięknego nie mogło być tylko zwykłym snem. Wiedział, że ją kocha, jej pozytywna energia, ożywiała go do dalszego życia i bycia przy niej. Jej złocista grzywa, inteligentne spojrzenie.. Oczy niczym dwa diamenty-piękne i kosztowne oddajce blask i świetność duszy. Astra jest dla niego wszystkim, jest najcenniejsza i wazniejsza niż wszyskie inne sprawy na świecie.Jesteś dla mnie niebem, słońcem, które nigdy nie zachodzi. Jesteś dla mnie wodą, bez której nie da się obyć.Nocą, dniem. Wszystkim..-wyszeptał jej delikatnym głosem do ucha.

Astra jeszcze bardziej wtuliła się w ogiera, aż promieniowała rodością, a jednocześnie spokojem. Była szczęśliwa, szczęśliwa jak nigdy dotąd. Nigdy by nie pomyślała, że kogokolwiek może aż tak polubić, a tym bardziej pokochać. Chciała wierzyć w to, że ten ogier okaże się być tym jedynym. Możnaby nawet powiedzieć, że już wiedziała o odwzajemnionej miłości. Chociaż... To mógł być tylko wspaniały sen, ten wymarzony. Okrótny żart życia, a ona zaraz się obudzi i nadal będzie sama. Okaże się, że postać, którą tak zdążyła pokochać jest tylko nieprawdziwym wytworem jej bujnej wyobraźni. Nie chciała się ubudzić, nie chciała pozwolić, aby ukochany nagle zniknął.
On jednak stał cały czas tutaj, obok niej. Czuła jego oddech, słyszała bicie jego serca, widziała namniejszy ruch. On był prawdziwy! Wydawało jej się wprost nierealne, że ktoś taki istnieje na tym zwyczajnym świecie.
A ty jesteś dla mnie najważniejszą osobą, energią, która pomaga mi iść dalej, powietrzem, bez którego nie mogę oddychać. Żywą iskierką nadziei, która nigdy już nie zgaśnie. powiedziała jedwabistym, delikatnym głosem, który zlewał się z odgłosem fal, rozbijających się o wystające skały. Razem tworzyły niezwykłą muzykę.

Mógłby stać tak wiecznie, wiecznie wtulając się w swoją ukochaną. Jego duszę wypełniła cisza i wieczny spokój. Jej głos brzmiał jak nie kończąca się piękna pieśń. Uśmiechnął się do niej. Jego uśmiech promieniował niczym słońce, które świeci na niebie. Chciał być przy niej wiecznie. Wiedział, że jest to miłość do końca jego życia.
Przejechał delikatnie chrapami, w wzdłuż jej boków, szyi, i kończąc na ganaszach. Spojrzał, głęboko w jej piękne bursztynowe oczy, po czym delikatnie ją pocałował. Ta chwila zdawała się być tak romantyczna i chciał trwać w niej wiecznie. Marzył o tym by założyć z nią rodzinę, razem ze swoją wybranką, opiekować się gromadką źrebaków. Astra, jest, i będzie, najważniejszą osobą w jego życiu..

Zadrżała delikatnie z przyjemności pod wpływem dotyku ogiera. Jego przepiękny, barwny głos. Jego romantyczne i czułe słowa, błyszczące oczy oraz szczery, promienny uśmiech... To wszystko chłonęła do swojego serca. Nie miała pojęcia, jak wcześniej znosiła samotne życie, szare życie. Bez niego. Czuła się jakby nie byli dwoma osobnymi istotami, byli jednością, najwspanialszą z możliwych.
Bez chwili wahania odwzajemniła pocałunek. Ta chwila była tak magiczna, zdawało się, że czas stanął w miejscu, na jednym jedynym punkcie. Jeszcze nigdy nie kochała nikogo tak mocno, tak szczerze. Nie liczyło się już nic więcej, był tylko On. Chrapami delikatnie masowała ogiera po szyi. Czuła, że rozumieją się bez słów, jak jeden organizm. A jednak musiała wypowiedzieć te dwa słowa... Kocham cię. wyszeptała mu cicho do ucha, jakby to była największa na świecie tajemnica. Ale z pewnością nie była! Ona go kochała i mogłaby o tym powiedzieć całemu światu. Te dwa wyjątkowe słowa nareszcie zostały użyte w pełni tego słowa znaczeniu. Niby takie zwyczajne, a opisywały idealnie wszystkie jej uczucia do Jaskra. Nie miała wątpliwości, że to on był tym jedynym, tym, na kogo czekała całe życie.

Zarżał cicho. Serce miło mu coraz szybciej, mimo tego, że nic wielkiego się nie działo. Przytulał ją delikatnie. Zbyt wiele się nie odzywał, trwali w romantycznej ciszy. Było to coś, bardzo niezwykłego. Czy to możliwe, że miłość od pierwszego wierzenia istnieję? Widocznie, tak. Byli oni doskonałym przykładem. Jaskier wciąż nie mógł, uwierzyć, że spotkało go coś tak wspaniałego. Nie jest, już smutny i ponury, raczej radosny i rozweselony. Dzięki niej ma sens w życiu. Dwa najpiękniejsze słowa ''kocham cię'', usłyszenie z ust ukochanej wystarczyło. Ja ciebie też.-wyszeptał jej lekkim głosem do ucha, przytulając ją do siebie jeszcze mocniej i wkładając chrapy w jej piękną, aksamitną grzywę.

Kochała Jaskra tak bardzo, że zdawało się, że jej serce nie pomieści już więcej uczuć. Już nie było w nim żalu ani złości. Jej dusza przepełniona była szczerą miłością i radość z życia. Bo właśnie życie się do niej uśmiechnęło, pozwoliło jej spotkać kogoś tak wyjątkowego, kogoś kogo darzyła najszczerszym uczuciem. Ta magiczna chwila zdawała się być najpiękniejszą, jaką przeżyła w swoim życiu. Każda wspaniała chwila bywa ulotna jak mgła, ale dopiero później żałuje się, że nie doceniło się jej w odpowiednim czasie, w odpowiednim momencie. Dlatego właśnią tę chwilę Astra przeżywała całym sercem, całą duszą.
Była już całkowicie pewna swoich uczuć. Kochała go, potrzebowała i pragnęła być z nim do końca swojego istnienia, a jeśli było by to możliwe - jeszcze dłużej. Była również pewna, że jest na tym świecie osoba, która odwzajemnia jej uczucia. Osoba ta, stała przed nią, na wyciągnięcie ręki (kopyta). On był jedynym, co mogło jej dać tyle radości, był kimś, dla kogo jej serce już na zawsze chciało bić.

Łączyła ich niekończąca się więź, której nie dało się rozerwać. Kochał ją bezwarunkowo. Kochał ją mimo wszystko, a nie tylko dlatego, że jest ''ładna''. Chciał stawiać każdego dnia, tysiące kroków po ścieżce zwykłej codzienności. Jego uczucie jest uczuciem pozytywnym, silnym tak prawdziwym, że dla kogoś kto kocha, wyzbycie się miłości jest tak samo niemożliwe, jak zamach na własne życie. Jego oczy przepełnione były nadzieją, na jeszcze lepsze życie. Dusza, zaś szczęściem, nie kończącym się szczęściem. Chciał cieszyć się każdym dniem z nadzieją na jeszcze lepsze jutro. Spojrzał na nią, wzdychając (pozytywnie), przy czym oddał jej jeszcze jeden pocałunek. Zaczął wodzić delikatnie chrapami po jej szyi, a kończąc na jej zgrabnych bokach.

Klacz nie przejmowała się tym, że przecież dopiero nie dawno poznała Jaskra. Jej serce go znało dobrze, już od pierwszej chwili wiedziała, że to on był, jest i będzie tym jedynym. Jej ukochanym na całe życie, chyba, że było możliwe to dłużej. "Póki śmierć ich nie rozłączy" nie miało już znaczenia, będzie go kochała nawet po swoim własnym końcu. Z każdą kolejną chwilą z nim, jej serce wypełniała jeszcze większa radość, a przede wszystkim miłość. Szczera miłość, przeznaczona właśnie dla niego. Żadne słowa nie mogłyby opisać tego uczucia, które towarzyszyło jej w tym momencie. Czas stawał się stanąć w miejscu, aby dać jej jeszcze nacieszyć się tą przepiękną chwilą.
Bała się, że to, co teraz się dzieje zaraz zniknie jak mydlana bańka i już nigdy nie powróci. Odwzajemniła delikatny pocałunek, po czym uśmiechnęła się jeszcze szerzej kiedy poczuła delikatny dotyk chrap ogiera na swojej szyi, a zaraz potem na bokach.

Gdy tylko ją zobaczył wiedział, że to ta jedyna, z którą chce dzielić resztę swojego życia. Patrząc na nią czuł ciepło i łaskotanie w brzuchu. A w jego oczach przebiegały tysiące iskierek. Chciał ją dotykać, całować i darzyć miłością do końca swoich dni. Nie przestawał, wodził swoimi aksamitnymi chrapami, po jej szyi, bokach. Astra była tak strasznie atrakcyjna, że nie mógł się powstrzymać. Powoli, zaczął przesuwał po grzywe aż dotarł do jej kłebu i lekko ją tam podgryzł, ale to było tylko takie przyjemne szczypnięcie. Doskonale wyczuwał zapach rui klaczy i on na niego działał..Oczywiście, chciał mieć z nią potomka, a ta chwila wydawała się być odpowiednia. Z kłębu, przesunął chrapami wzdłuż jej grzbietu.Pomasował jej grzbiet, a potem przesunął chrapami po zadzie, na końcu zatrzymał się i podgryzł nasadę ogona. Chwilę potem przestał, czekają na jej ruch.

Już od pewnego czasu wiedziała, że darzy go szczerym uczuciem, a najważniejsze - odwzajemnionym. Bo kto chciałby miłości bez wzajemności? Nie potrzebowała słów, aby czerpać radość z jego obecności. Wystarczyło tylko to, że tu był. Że był tutaj, przy niej. Słowa to przecież tylko puste dźwięki, ale język uczuć... był najszczerszy, najprawdziwszy. Pragnęła go całym swoim sercem, pragnęła jego obecności przy niej, jego dotyku, jego miłości. Chciała czuć przy sobie bicie jego serca. Bez niego czułaby się... właściwie nikim.
Przymrużyła bursztynowe oczy z radości, gdy ogier wodził chrapami najpierw po jej szyi, a potem podgryzł ją w kłębie. Zdecydowanie się jej to podobało. Kiedy przeszedł do nasady jej ogona, uniosła go lekko i uśmiechnęła się do niego. To było coś w rodzaju niemego pozwolenia.

Może i ich znajomość nie trwała długo, jednak wystarczająco by pokochał ją z całego serca. Na początku stał jak wryty, nie wiedząc co dalej począć. Jednak widząc jej uśmiech od razu poniosły go emocje. Przejechał jeszcze raz chrapami po jej zadzie, po czym delikatnie wskoczył na nią. Większość swojego ciężaru przeniósł na tylnie nogi, może i nie ważył dużo, jednak nie chciał w żaden sposób skrzywdzić swej damy. Spojrzał na Astrę, trzymając emocje na wodzy. Przesunął delikatnie swoimi przednimi kończynami po jej zgrabnych bokach, lekko ją ściskając.Przybliżył się do niej odrobinę, i z wyczuciem się w niej znalazł. Poczuł jej wewnętrzne ciepło, które przyprawiło go o dreszcze. Zapalony, przesunął chrapami po jej grzbiecie, lekko chwycił ją za kłąb i zaczął wykonywać spokojne ruchy biodrami. Robił to delikatnie, nie chcąc za nic sprawić klaczy niepotrzebnego bólu. Skupił się nie tylko na sobie, najważniejsza była dla niego Astra. Po chwili jego ruchy były nieco głębsze i szybsze.

Choć nie znali się zbyt długo, Astra wiedziała, że to jest ten jedyny. Po prostu to czuła. Nikt nigdy nie sprawiał jej takiej radości samym przebywaniem z nią. Jak patrzyła w jego oczy to... to cały świat nagle stawał się piękny, magiczny. Wszystko było zupełnie inne, lepsze. Przez chwilę zdawał się być nieco niepewny, ale szybko to minęło. Po chwili poczuła na sobie jego ciężar, ale zdecydowanie jej to nie przeszkadzało. Chciała być jak najbliżej niego. Posłała mu delikatny uśmiech, po czym poczuła, jak ogier się w niej znalazł. Nie miała wątpliwości, że to z nim chce być do końca życia. Chciała, aby to on był ojcem jej potomka lub potomkini i nie miała wątpilwości, że będzie w tej roli idealny. Zawsze marzyła, aby związać się właśnie z kimś takim. Podniosła ogon jeszcze wyżej i ponownie się uśmiechnęła do Jaskra, odweacając na moment głowę.

Moja kochana Astra...-powtarzał sobie w myślach. Była to tak, wspaniała chwila. Chciał jej sprawić przyjemność, a nie skupić się tylko na sobie, dlatego jego ruchy stały się bardziej okrągłe i głębsze, a po jego ciele przechodziły dreszcze z przyjemności. Uśmiechnął się do niej, przy czym przejechał chrapami, po jej grzbiecie. Czuł się wspaniale! Myślał, już o tym jak będzie wyglądało ich źrebie. Zarżał, przym przyciągnął ją bliżej siebie, i nieco mocniej ścisnął ją za boki. Przyśpieszył i wzmocnił znacznie ruchy biodrami. Zawsze zastanawiał się jak w takiej sytuacji czuje się klacz, więc tak na prawdę nie wiedział, jak czuje się Astra. A on w tej chwili był zachwycony, przez co mógł sie nieco ponieść emocją. Coraz bardziej zagłębiał się w klaczy, masując chrapami jej grzbiet. Chciał, by ta chwila trwała wiecznie, jednak zbliżał się ku końcu. Jego szyja, nieco zwilgotniała, a oddech stał się nie rytmiczny.Po chwili zaczął wykonywać ruchy biodrami bardzo mocne, głębokie i szybkie, Po dłuższej chwili doszedł w końcu do końca, zarżał, a życiodajny płyn zapłodnił klacz.Chwilowo zrzucił swój ciężar na klacz, jednak szybko się z niej zsunął.Było wspaniale..-powiedział przytulając się do ukochanej.

Astra kochała go z całego swojego serca, które biło już tylko dla niego. Był dla niej wszystkim. Przy nim czuła jak opuszczają ją wszystkie smutki, troski. Liczył się tylko Jaskier i ich uczucie. Wkrótce będzie również ich wspólny potomek lub potomkini, którego obdarzą oboje wielką miłością. Chciała mieć przy sobie taką małą istotkę, której mogłaby zapewnić wspaniałą rodzinę. Nie miała wątpliwości, że Jaskier będzie tak samo dobrym ojcem jak i partnerem.
Sama poruszała delikatnie zadem, pomagając nieco ukochanemu. Czuła się w tej chwili tak wspaniale jak nigdy dotąd. Chciała, aby Jaskier był cały czas przy niej, jak najbliżej. Chciała wciąż widzieć jego piękne oczy, wciąż czuć na sobie jego oddech, słyszeć bicie jego serca. Po chwili klacz poczuła, jak jej ciało zalewa życiodajny płyn. Od tej chwili mogła czuć obecność innego, małego serduszka. Również wtuliła się w ogiera, delikatnie masując mu szyję. To była niezwykła chwila, niezapomniana. Zajmie ona szczególne miejsce w życiu jabłkowitej arabki. Nawet lepiej niż wspaniale... - odpowiedziała rozmarzona.

Po chwili poczuła skurcz. Zaraz potem kolejny. Jakim cudem stało się to aż tak szybko? W objęciach ukochanego ogiera zupełnie straciła poczucie czasu. I następny skurcz. Delikatnie i powoli położyła się w gęstej trawie, tuż przy przejrzystym jeziorku. To już. Teraz... - podpowiadał jej głos, choć tylko ona go słyszała. Wiedziała, że to właśnie ta chwila. Zaczęła przeć, aby źrebak w końcu wydostał się na świat. I oto urodziła małą, śliczną córeczkę.
Witaj na świecie, Rose. - powiedziała z bladym uśmiechem, po czym zaczęła dokładnie czyścić małą księżniczkę. Zmęczona, ale szczęśliwa spojrzała na swojego partnera.

//Przepraszam, że musiałaś tak długo czekać.

Na tym świecie, nie ma słów, by opisać tak silne uczucie, które on właśnie darzy Astrę. Ciągle myślał o ich wspólnym źrebaczku, na tą myśl dusza radowała mu się jeszcze bardziej. Westchnął ze szczęścia, i przytulił się do ukochanej słysząc jej słowa. Mógłby stać tak wiecznie, dotykać jej długiej grzywy i wtulać się w puchatą, aksamitną sierść.
Po chwili Jaskier zauważył, że niepokojącego. Znaczy to była wspaniała chwila, zaraz urodzi się ich źrebak. Jednak widział, że nie jest to dla niej łatwa i przyjemna rzecz. Będzie dobrze..-powiedział, próbując podnieść ją na duchu. Po chwili na świat przyszła śliczna klaczka.

Tak ciepło... i ciemno. Jednocześnie bezpiecznie i wygodnie. Całym jej światem było dotychczas to miejsce, otoczone jedynie przez ciemność, ale jakże przyjemną. Wszystko tu było znajome i takie same. To wlaśnie ten "świat" był najpiękniejszy, a zarazem jedyny, jaki znała.
I nagle poczuła ogromną potrzebę wydostania się na zewnątrz. Nawet, jeśli była tam tylko czarna nicość. Coś jej mówiło, że ma stąd iść.
Po chwili przez jej jeszcze zaciśnięte powieki przedostalo się silne światło. Poczuła intensywną woń roślin i wielu innych rzeczy, które mieszały się ze sobą na tyle, że klaczka nie mogła ich rozróżnić. Poczuła ciepło innej istoty i instynktownie się w nią wtuliła. Najpierw jedno oczko, a zaraz później drugie. Dość rozmazany obraz przed jej ciemnymi oczkami zaczął się wyostrzać i nabierać kolejnych barw. Zaczęla się rozglądać po tym dziwnym miejscu, tym nowym świecie, delikatnie przekrzywiając główkę. Po chwili dopiero dostrzegła jakąś ciemną postać, stojącą obok i jaśniejszą, leżącą tuż przy niej. Ma-ma... - powiedziała, spoglądając na swoją rodzicielkę. Tata... - szepnęła, zwracając kremową główkę w stronę drugiej postaci. Te slowa jakoś naturalnie wyszły... Po chwili łapczywie zaczęła ssać mleko. Znów czuła się bezpiecznie, ale jakoś... inaczej.

Przybyłam tutaj lekkim, zgrabnym kłusem, mój dwu-kolorowy ogon falował na wietrze a ja napawałam się pięknym widokiem morskich terenów. One mi się najbardziej podobały, morze, plaże, klify, po prostu Ogród Eden. Nie chciałabym mieszkać w puszczy czy w górach, tu było cudownie i bardzo cieszyłam się z tego, że tu mieszkam. Moje stado było najlepsze.. Chciałam bliżej poznać władczynię.
Jak za pomocą jakiejś różdżki, nagle ją zobaczyłam! Podbiegłam szybszym kłusem, żeby się z nią miło przywitać. Zobaczyłam, że nie jest tu sama, ale jest tu maleńka klaczka, niedawno urodzona i Jaskier.. Lekko się zarumieniłam, czy to znaczy że.. że Jaskier to partner Astry..? Ja.. Ja go.. ja go chyba kocham..- zasmuciłam się.
- Witajcie! Astro, słodkie maleństwo! Po prostu śliczna księżniczka!- pogratulowałam jej z uśmiechem i uśmiechnęłam się do Rose. Coś mnie w środku ukłuło, od dawna nie widziałam Fasili..

Była jeszcze zmęczona porodem, ale jakże szczęśliwa... Ich pierwszy wspólny potomek, a właściwie potomkini. Przecudna córeczka, zrodzona z czystej miłości. Szczęśliwa patrzyła, jak mała Rose pije mleko. Już kochała małą całym sercem, tak samo jak Jaskra. To właśnie oni w tej chwili zajmowali najważniejsze miejsce w jej życiu. Przytuliła się do swojego ukochanego, a zaraz potem przytuliła małą, izabelowatą księżniczkę.
Po chwili pojawiła się Dalla. Witaj, Dallo. - powiedziała miłym głosem, uśmiechając się szeroko. - To jest Rose. - dodała po chwili, z błyskiem radości w oczach.

Rose była bardzo ładna, wyglądała na zdrowe źrebiątko.. Zazdrościłam Astrze, że ma taką wspaniałą rodzinę i spędza z nią czas.. Co ja bym dała, żeby była tu ze mną kochana Fasila.. Pokazała bym jej Rose, na pewno by się zaprzyjaźniły! Muszę ją znaleźć..- postanowiłam, ale teraz musiałam sobie pogadać z Astrą, przynajmniej może się czegoś ciekaweo dowiem. Z ukrycia patrzyłam też na Jaskra.. - Jestem Dalla, maleńka.- powiedziałam do Rose. - Astro, co u Ciebie? Dzieje się coś ciekawego u nas w stadzie? Jestem tego bardzo ciekawa, chciałaby wreszcie wziąć się za moją karierę itd.- opowiedziałam władczyni mojego stada, którą bardzo szanowałam. Chciałąbym żeby mi ufała tak jak przyjaciółce, bo postanowiłam sobie, że pora się za siebie wziąć zamiast myśleć o pierdołach jak to często miałam w zwyczaju.

Byłem taki przeszczęśliwy.. Miałem ukochaną partnerkę, i jeszcze córkę. Rose..-powtórzyłem sobie w myślach, patrząc na maleństwo. Astra i Rose są i będą dla mnie najważniejsze, i nic tego nie zmieni. Spojrzałem na ukochaną, i przytuliłem się do niej czule. Po pewnym czasie zauważyłem Dalle. Skinąłem głową i przywitałem ją: Witam. Pamiętałem Dalle, z ostatniej imprezy, jednak nie chciałem o tym wspominać. Jak i to, by Astra się nie dowiedziała o tym , co tam wyprawiałem.
To było za nami, teraz liczy się to co jest teraz. Czyi zajmowanie się swoimi najważniejszymi pociechami. Spojrzałem na źrebaka. To, może spróbujesz wstać? Wierzę w ciebie!-powiedziałem, chcąc dodać jej otuchy.

Zapuściłam się ty spokojnym galopem goniąc wiatr.. Goniąc marzenia. Z dala czuć było morską bryzę. To chyba nie są nasze tereny. Spięłam się, ale nie chciałam nawracać. Szukałam kogoś wzrokiem, lecz nikt nie ukazał się moim oczom. Sądziłam, że mogę tu zostać na trochę. Czy tak było na prawdę, czy raczej spotkam tu nieszczęście, ta myśl tułała się w mojej głowie. Zwiedzałam spokojnym krokiem nadmorskie tereny.

Poczułam się lekko zawstydzona, bo Jaskrowi urodziło się źrebię.. A ja równie dobrze byłam w ciąży tak jak była Astra.. Z jej partnerem.. Chyba powinnam to przed nią ukryć.. Co jeśli się na mnie obrazi? Nie mogę jej powiedzieć, że jej partner będzie miał ze mną źrebaka..- pomyślałam zdesperowana.. Kochałam Jaskra, mogę to przyznać bez problemu, po prostu byłam w nim zauroczona, dlatego nie chciałam rozbijać jego związku z Astrą, po za tym była władczynią, a Rose z pewnością nie chciałaby mieć skłóconych rodzicow. - I jak się czujesz? Ja po porodzie byłam bardzo zmęczona.. Masz słodkie maleństwo!- chciałam, by Astra nie zważała na problemy tylko poprawiła sobie humor. Uśmiechnęłam się do źrebięcia. - Co się dzieje u nas w stadzie? Jakieś nowości? i zobaczyłam przybyłą klacz.
- Witaj! Skąd pochodzisz?

Zobaczyłam szczęśliwą rodzinę. Była tam jeszcze inna klacz, która po chwili mnie zobaczyła i przywitała się. Jestem California Blue. Możesz mówić Cal. Jestem z gór. Klacz pachniała morzem. Piaskiem i wodą. Była niska i miała krępą budowę ciała. Wyglądała na przedstawiciela rasy fiordzkiej bez domieszek innych ras. Była przyjaźnie usposobiona. Rozluźniłam się widząc, że nie ma złych zamiarów.