Krzaczasta polana

Klacz spoglądała na wszystkie konie, obserwowała każdy ich ruch. Czasem uśmiechnęła się do małej klaczki. Kiedy Lijtan się przedstawiła, klacz spojrzała na nią z nienawiścią i wściekłością w oczach. Od razu wyczuła że jej tu nie chcą. Kiedy przyszła kolejna, przedstawiła się jako Tormenta, Ingrid spojrzała zimno po czym odpowiedziała chłodno i krótko; Ingrid.. Miała jakiś zły humor. Wolała sobie stamtąd iść, żeby nie zrobiło się nieciekawo i nie miło. Nie żegnając się wybiegła galopem.

[z/t]

//Tori się nie przedstawiła :)...

Po chwili zobaczyła, że klacz, która przedstawiła się jako Ingrid, odbiega z tego miejsca. Burza odwróciła głowę za oddalającą się angloarabką. Jak spotkasz Bursega to przekaż mu ode mnie, że Zagłada pozdrawia! krzyknęła za nią. W jej głosie można było usłyszeć małą nutkę złośliwości. To uczucie nie było jednak skierowane bezpośrednio do klaczy, ale do tego tchórzliwego ogierka, którego niedawno odwiedziła w lochach. W końcu byli z tego samego stada, więc może miała z nim jakiś kontakt...
Klacz o kruczoczarnej sierści znów spojrzała na dwie Nimfy i źrebaka. A was jak zwą? spytała po chwili, wciąż patrząc na małą klaczkę. Jej spojrzenie nie było już aż tak chłodne jak na początku. Wyraz jej pyska nieco złagodniał.
Wyjęła delikatnie buteleczkę z Eliksirem Zakochania i powąchała go. Natychmiast potem zamknęła ją z powrotem, schowała i wzięła tym razem pustą fiolkę po Eliksirze Wcześniaka. Nalała do niej nieco morskiej wody i dodała trochę soku z jakichś jadalnych owoców. W ten sposób utworzyła płyn, który zapachem przypominał prawdziwy Eliksir Zakochania. Zapełnioną fiolkę również schowała.Nigdy nie wiadomo, czy się nie przyda... pomyślała.
Zauważyła jednak, że nie jest tu zbyt mile widziana... A przecież była miła. Pozdrówcie... No, właśnie. Jak ona tam miała... Aliolię. Dziś chyba miała wyjątkowo dobry dzień. Wszędzie, wszystkim pozdrowienia. Niedługo jeszcze zacznie rozdawać swoje rubiny. Tylko tego jeszcze brakuje. Opuściła to miejsce galopem, przeskakując zwinnie jeden z krzewów.

z/t

Zdziwiona spojrzałam jak kasztanka odbiega. Może byłam dla niej trochę za ostra? Przyszła za to fryzyjska klacz z Czarnokrwistych. Chyba wolałabym żeby Ingrid wróciła..
Lijtan - odpowiedziałam na jej pytanie. Ona jednak podeszła do jakiegoś krzewu i zaczęła coś przyrządzać. W sumie nie interesowało mnie to za bardzo, więc odwróciłam się z powrotem do Dalli

Znalazłam doskonałe miejsce do odpoczynku i znalezienia czegoś do zjedzenia. Albo po prostu do zajęcia sobie czasu. Pora była nawet ładna. Ciekawiło mnie to miejsce. Niby takie zarośnięte, ale wszystko było doskonale widać, a i jak na razie ta część polany zdawała się być pusta. Podeszłam do krzewów rozpoznając niektóre gatunki roślinek albo i robaczkówe które próbowały się schować przede mną. Miałam taka swoja chwilkę relaksu i odludnienia...A nie zaraz ja zawsze miałam taką chwilkę zwłaszcza odludnienia. W końcu rzadko kto się kolo mnie kręcił.

Była trochę zmęczona. Miała zamiar trochę pozwiedzać tereny. Uwielbiała naturę i to, jak zmieniają się pory roku. I każda z nich miała swój urok. Brakowało jej pięknie pachnących kwiatów, a woda nie była już ciepła, dlatego nie mogła się w niej relaksować, jednak uwielbiała śnieg. Miała nadzieję, iż wkrótce spadnie go więcej. Uśmiechnęła się do siebie, kiedy zauważyła tam kogoś obcego. Jak to ona, musiała natychmiast się z nią zapoznać! Kochała towarzystwo innych koni. Z gracją podeszła do niej, by się przywitać.
- Dzień dobry. Przepraszam, że przeszkadzam. - Powiedziała z tym swoim naturalnym urokiem słodkiej klaczy. Rozejrzała się. - Zaczyna się robić pięknie. Zimno, ale kiedy spadnie śnieg, wszystko będzie cudowne.
Czasami kładła się na śniegu w różnych pozycjach, wstawała i patrzyła na to, co wyszło. Jej siostry oczywiście nie zawracały sobie głowy takimi rzeczami. Były na to "za dojrzałe".
- Mam nadzieję, że nie przeszkodzi ci moje towarzystwo. - Posłała jej przyjazny uśmiech. Jej spojrzenie było takie ciepłe, że można by było ogrzać nim całe morze.

Zjeżyłam się i nastawiłam uszy wyglądałam jak śnieżna owieczka w tym puchu. Poruszyłam tymi dwoma zawijasami na mojej głowie i spojrzałam na Miłego gościa, który zawitał aż tu. Potem się uśmiechnęłam równie ciepło.
 -Witaj! To Prawda pogoda jest cudowna... a i ja z zniecierpliwieniem czekam na puszysty biały śnieg nie będę musiała wtedy tak się dusić w swojej okrywie. - Odparłam od razu w odpowiedzi. zachęcona do rozmowy Trafiłam w końcu na kogoś uprzejmego. To prawda śnieg powoli nawiedzał krainy i otulał je mrozem i białym puchem to była pogoda w której mogłam żyć. Choć Bardzo lubię lato! a nie zaraz Ja uwielbiam każda pogodę! Stwierdziłam pełna entuzjazmu i spoglądałam na klacz. Zamachałam przyjaźnie głowa i odruchowo zrobiłam miejsce do konwersacji.

Darken Angel (Flicka, tak na nią mówili przyjaciele, zanim zginęli) weszła nad morze, rozejrzała się zaciekawiona, ponieważ w życiu nie widziała plaży, i natychmiast wbiegła do wody, szalejąc w niej jak mały źrebak, zaraz jednak pomyślała że pewnie inne konie uznają ją za stukniętą, więc wyginając szyję w elegancki łuk, wyszła z morza, a rozwiana delikatnie falująca grzywa powiewała spokojnie...
-Hej! Jestem Flicka!- skłamała
/POST UNIEWAŻNIONY - NARUSZANIE REGULAMINU. ~ Zozol.

Cieszyła się z faktu, iż klaczy nie przeszkodziło jej towarzystwo. To było obiecujące. Spojrzała na jej sierść. Rzeczywiście miała jej całkiem sporo.
- Podoba mi się twoja sierść. To tak jakby nosić na sobie chmurę. Do twarzy ci. - Była całkowicie szczera. Ona była całkiem zwyczajna. W przeciwieństwie do towarzyszki niczym się nie wyróżniała. Chociaż pewnie rzeczywiście było jej w niej gorąco.
- Właśnie sobie przypomniałam, że się nie przedstawiłam. - Powiedziała, kiedy ta zrobiła dla nich trochę więcej miejsca. - Mam na imię Scylla. Możesz mi mówić Scy lub Scyllie.
Scyllie najczęściej było zwrotem używanym przez jej rodziców, lecz gdy ktoś inny chciał z niego korzystać, nie miała nic przeciwko.
- Długo już jesteś w naszym stadzie? - Trzeba było jakoś podtrzymać rozmowę. - Niektórzy nie rodzą się tutaj od razu, więc zawsze warto spytać.
Jej towarzyszka rozmowy wydawała się być bardzo miłą osobą. To dobrze. Warto mieć jakiś przyjaciół, z którymi można później spędzać czas na pogawędkach i ploteczkach o ogierach.

Delikatnym krokiem, na polanę weszła Darken Angel (Flicka), i zaczęła wąchać. - Coś tutaj ładnie pachnie! - Wreszcie domyśliła się: -Jabłka! Tak dawno nie jadłam jabłek... I zaczęła jeść...

Uśmiechnęłam się z ciepłą szczerością na pyszczku.
- Dziękuję... czasami się nawet tak czuje choć strasznie uporczywe jest pozbywanie się jej latem. Odparłam zadowolona i nastawiłam uszy.
- a tak rzeczywiście nie przedstawiłam się jestem Sqell hm... W sumie nie mam żadnego skrótu ani przezwiska, - odparłam i się zaśmiałam
- zaś Scylla to bardzo ładne imię. Czy długo Jestem... Nie, przybyłam tu i jakoś próbuję się zadomowić. - odparłam z uśmiechem.
- Moje poprzednie stado... było okropne wiec wyruszyłam w długa podróż przed siebie. Aż znalazłam się tu. Powiem szczerze, że jeszcze nie trafiłam na nikogo nie miłego. Czy tez okropnego. No i nikt się dosadnie nie nabijał z mojego barankowatego wyglądu. - odparłam i wyszczerzyłam się szczerze z tego zadowolona.

Sqeel. Brzmiało... Uroczo. Może dlatego, że ona wyglądała jak puszysta, słodka owca.
- Moje imię trochę do mnie nie pasuje. Nie pod względem znaczenia. - Roześmiała się. - Ja raczej nie jestem morskim potworem. Chociaż rzeczywiście momentami mój entuzjazm bywa zgubny.
Ohh, a więc klaczka była tutaj nowa. To cudownie. Ich stado było stosunkowo małe, więc łatwiej było uważać każdego za członka swojej rodziny.
- Poprzednie stado? Okropne? - Spytała i skrzywiła się lekko. Do głowy przyszła jej Czarna Krew. - Dobrze myślę, że wolisz o nim nie opowiadać?
Scyllie była ciekawska, lecz jeśli towarzyszka rzeczywiście uznawała swoje poprzednie stado za okropne, to nie wypadało być zbytnio natarczywym.
- Mnie podoba się twój "barankowaty" wygląd. Uważam, że jeśli ktoś ma wyjątkowy wygląd, jest prawdziwym szcześciarzem. Ja niczym się nie odznaczam.
Wiedziała, że reszta klaczy jest piękna, w tym również ona, lecz zawsze chciała być w centrum uwagi. Dlatego bolał ją fakt, że nie jest w niczym wyjątkowa.

Uśmiechnęłam się do klaczy i wręcz zarumieniłam.
 - dziękuję - odparłam spokojnie i zamachałam głową nieco zdezorientowana przełknęłam ślinę i poruszyłam uszami - co myślisz.. o naszym stadzie? Jacy są tu wszyscy? w sumie mało kogo spotkałam prócz przybysza z innego stada. Nie jestem za bardzo obeznana głównie podróżuje i zwiedzam to jest moim celem... prawdopodobnie... nie należała bym do żadnego z stad za dużo się poniewieram w innych krainach.

Wbiegłem tu dzikim galopem kopiąc i wierzgając. Wydarłem się. JESTEM!!!! Nie sądziłem, że ktoś na mnie czeka w końcu nikogo nie znałem. Zobaczyłem z daleka jakieś konie. Ruszyłem jak świr w ich stronę głośno rżąc i uświadamiając je, że nie są same. Gdy rozpoznałem w nich klacze gwałtownie zahamowałem robiąc kilku metrowe ślady na ziemi. W ułamku sekundy zmieniłem jednak zdanie i znowu na nie biegłem. Sam nie wiedziałem po co. Podskakiwałem udając atak a po chwili zabawę. Nie martwiłem się tym jak na mnie zareagują.

Przyszedłem tutaj powoli, przyglądając się ogierowi który najwyraźniej ćwiczył jakieś nowe ruchy do filmu akcji. No ale, ja nie oceniam. Przekłusowałem obok niego i uniosłem jedynie brew, zaciskając wargi by się nie roześmiać. Moje ciało błyszczało się jak zawsze, bo byłem po treningu. Rozpoznałem od razu Sqeel i uśmiechnąłem się do niej a potem do kolejnej siwki.
- Witajcie. -Chrypnąłem nisko i machnąłem leniwie ogonem.
- Azazel. - Przedstawiłem się Scylli, ukazując zęby w miłej ekspresji.
- Jak życie mija?- Zapytałem znajomej, zatrzymując się przy jej boku i szturchając ja lekko chrapą w barankowatą sierść na łopatce.

otworzyłam szeroko oczy przestraszona patrząc na przybysz i zamrugałam oceniając sytuacje, patrząc czy zaraz nie fiknie. Odetchnęłam gdy stanął na nogi, rozłożyłam uszy spojrzawszy na Scyllę a potem usłyszałam znajomy tętent kopyt. Uniosłam brwi patrząc w tamta stronę i uśmiechnęłam się.
- Witaj - Odparłam z miłym uśmiechem, zerkałam jak sobie tu przybieżał na luzie i sama go również szturchnęłam na dzień dobry.
- jak tam mija... polowi i miło, podróżuje sobie to tu to tam. A dziś odpoczywam. - odparłam i ściągnęłam swój dziwaczny kapelutek z głowy na grzbiet.

Gdy spostrzegłem ogiera zatrzymałem się i chwilę na niego patrzyłem. Praktycznie nie zareagował na mnie. Oooo Jaki on piękny!!!! Niewyraźnie usłyszałem jego imię. Spokojnie, nisko trzymając głowę podszedłem do niego i szepnąłem mu do ucha. Cześć. Uśmiechnąłem się przy tym uroczo i popatrzyłem na niego. Był mega wysoki co bardzo mi imponowało. Ruszałem bez przerwy uszami czekając na odpowiedź.

Stałem tak przez chwilę i zastawiałem się jakim cudem ktoś dosięgnął mi do mojego ucha. Odwróciłem się w stronę ogiera i uniosłem brew wysoko. Czy mi się wydawało, czy on coś do mnie... ten no. Uśmiechnąłem się łobuzersko w jego stronę i machnąłem ogonem by przeciąć cisze głośnym świstem.
- Witaj. - Chrypnąłem lekko wibrującym głosem i zmrużyłem delikatnie oczy, przygryzając odrobinę wargę. Był młody i trochę rozszalały, ale w sumie, coś innego w tej całej krainie.
- Azazel.- Przedstawiłem się i znów wróciłem wzrokiem do klaczy.
- Niespotykane, że odpoczywasz. - Spojrzałem z zaskoczeniem na Sqeel i przechyliłem nieco głowę.
- Dość wycieczek po naszej ostatniej wyprawie? - Zaśmiałem się ochryple co przyprawiło niemalże o dreszcze. Wyglądałem lepiej niż ostatnio, blizny już prawie były niezauważalne.

Sama się lekko wzdrygnęłam i nastawiłam swoje skręcone uszy do góry obserwując go. 
- no.. potrzebuje trochę odpoczynku choć... wydaje mi się, że to długo nie potrwa a następnie znów wyroszę... na jakąś wyprawę. Mam nadzieje, że tak samo ciekawą jak poprzednio. - Odparłam z śmichem i zastrzygłam uchem zadowolona. 
- Nie przepadam siedzieć w bezczynności... A czuje, że coś się nie ciekawego wydarzy, co tylko mnie frustruje i nie za bardzo pozwala na statyczność w moim życiu. - odparłam trochę rozgadana ale czemu nie powiedzieć tego tu. Spojrzałam po chwili na niebo gdzie pogoda była naprawdę piękna. Uśmiechnęłam się do kasztana, który tu przybył i zerknęłam za Scyllą.

Gdy przywitał się ze mną ucieszyłem się jeszcze bardziej, dumny z tego, iż zostałem zauważony. Ale tu bosko!!! Zauważywszy uśmiech klaczy adresowany do mnie zawstydziłem się u schowałem za ogiera. Patrzyłem na nią spod jego brzucha. Nie rozumiałem tego o czym mówili mimo tego słuchałem uważnie i uczyłem się prowadzić dialogi z paniami. Ciekawe czy są z tego samego stada co ja. Ale świetnie tu. Chcę pobiegać. Było tu tyle miejsc w których nie byłem i tyle rzeczy do obejrzenia, że nie wiedziałem gdzie mam patrzeć. Postanowiłem jednak zostać przy nowo poznanych koniach i z tego miejsca obejrzeć wszystko z daleka.

Położyłem uszy patrząc na młodego a potem się lekko zaśmiałem, tak że moje chrapy delikatnie się zmarszczyły.
- Hej kasztanku, co ty wyprawiasz.- Szturchnąłem go delikatnie bokiem, zupełnie przyjacielsko a potem odsunąłem się od niego kawałek.
- Nie jesteś trochę za stary na takie zachowanie? - Zapytałem przygryzając wargę a potem spojrzałem na Sqeel.
- Musimy kiedyś to powtórzyć. Smoki, grobowce, upuszczanie sobie krwi. Brzmi jak impreza wakacyjna u wampirów...- Zaśmiałem się głośno.

Po chwili sama dałam głowę na dół patrząc miedzy jego nogami za kasztanowym ogierem, no co w końcu był wysoki, jak by nie patrzeć to prawie 20 centymetrów nade mną. Rozłożyłam uszy i uśmiechnęłam się.
 - Nie ma to jak się załapać na porządny spacerek, miedzy grobowcami królów z truciznami.. wampirami. Piciem czyjejś krwi i w ogóle... Bycie poszczypanym przez smoczki. - Odparłam rozbawiona i się wyprostowałam.
 - Zawsze jakieś doświadczenie, a dla takiego podróżnika jak ja... Pomijając bliskość śmierci... To super wypraw! - Stwierdziłam z entuzjazmem i stanęłam odrobinę na baczność. 
-No i teraz za to mogę przytaknąć na twoje pytanie Tak byłam zatruta.

Po tym jak zostałem lekko odepchnięty zrozumiałem, że mogę im nieco przeszkadzać. Za stary? Chyba nie. A może...W sumie nie wiem. Zdziwiłem się, że byli tacy mili. Postanowiłem dać im więcej swobody odszedłem więc od nich kilka metrów i zacząłem rysować na ziemi drzewa, krzaki, polanę. Co jakiś czas zerkałem na nich i nasłuchując. Delikatnie badałem ich cierpliwość. Uszy nie mogły przestać mi się ruszać. Sądziłem, że od razu ktoś mnie tu zje. Westchnąłem z ulgą, że tak się nie stało. Szczęśliwy popatrzyłem na nich i powróciłem do rysowania.

Przyglądałem się nader infantylnemu ogierowi z uśmiechem. Zapalił jakiś ogień dziecinności w moim sercu. Wyglądał na zagubionego i był w tym przeuroczy. Spojrzałem na Sqeel porozumiewawczo a potem powoli podszedłem w tamtą stronę i zacząłem dorysowywać dalszą historie przy jego rysunku. Nuciłem coś, swoim melodyjnym i chrypiącym głosem i rozłożyłem uszy zrelaksowany. Liczyłem na to, że niebawem moja towarzyszka dołączy do wspólnego rysowania. Zabrałem jakiś patyk z ziemi i zacząłem precyzyjniej kreślić kształty przypominające przedstawienia z Lascaux.

Obserwowałam go uważnie i rozłożyłam uszy, kiwnęłam po chwili głową obserwując ich i sama wyciągnęłam jakiś patyk z krzaków, obserwując to jak oni sobie radzą, ale uśmiechnęłam się po chwili bardzo szeroko i wręcz energicznymi ruchami zaczęłam przecinać żwir oraz ziemie skacząc i tańcząc w około, kreśląc na pozór nie znane znaki, ale kreśliłam wszystko co napotkałam w jaskiniach i grobowcach, od starodawnych ozdób aż po historie, to wszystko co pamiętałam. Tym bardziej mogłam to przelać na ziemie podziwiałam ich prace, arcydzieła z uradowaniem, nastawionymi ku górze poskręcanymi uszami i szerokim uśmiechem. To było coś co uwielbiałam. Więc ze szczerą radością przyłączyłam się do nich.