Biała plaża

Plaża, na której piasek jest białego zabarwienia. Aby się tu dostać, trzeba iść drogą przez piaskowe wydmy. Słychać tu skrzek mew, a coraz dalej od morza, porasta coraz więcej roślin.

Aliolia przybiegła na plaże od niedawna dołączyła do niewielkiego stada, teraz musiała obejrzeć jego tereny. Gdy wbiegła na środek plaży zatrzymała się jakie cudne powietrze nie ma się co dziwić zachwytowi Aliloi bo powietrze było wspaniałe takie rześkie. Aliolia zdecydowała się wbiec do wody, gdy wbiegła woda chlapnęła na wszystkie strony. Zaczęła bawić się w wodzie czuła się świetnie

Astra przygalopowała spokojnie na plażę. Wdychała słone powietrze, aby dobrze je zapamiętać. Tak w końcu będą pachnieć inne konie z jej stada. Gdy już morskie powietrze wypełniło jej płuca, ruszyła dzikim, przepełnionym radością z wolności, galopem. Biegła tak, a woda rozbryzgiwała się na wszystkie strony. Klacz kochała wodę... i wolność. Pędziła ile sił w jej długich nogach, a morski wiatr zdawał się łączyć z nią w jedność. Z drogi uciekały jej z trzepotem skrzydeł, srebrzyste mewy. Nad nią leciał biały orzeł. On równieź zdawał się ścigać się z nią. Zatrzymała się widząc śnieżnobiałą klacz w wodzie. As widziała zabawę klaczy, ten widok wywołał u niej mimowolny uśmiech. Witaj. Jestem Astra. powiwdziała głośno z uśmiechem malującym się na jej lekko złocistym pysku. Promienie słońca sprawiały, że jej sierść błyszczała teraz złotem, oczywiście nie licząc całej masy białych plamek. Stała w wodzie, a fale dotykały jej brzucha, przyjemnie ją przy tym łaskocząc. Jej bursztynowe oczy dosłownie same się śmiały. Jednak nie była to forma złośliwości. Poprostu ten widok sprawiał jej ogromną radość. Jej połyskująca złotem grzywa była rozwiewana na wszystkie możliwe strony, czasem przysłaniając nieco widok.

Lunaria dostojnie wkroczyła na plażę na swoich terenach stadnych. Zmrużyła oczy, rozpływając się w cieple tego wieczoru. Nagle zauważyła dwie bardzo klacze. Z uśmiechem podeszła do nich. Witajcie! Nazywam się Lunaria, ale mówią na mnie Luna, Ari, Aria... Różne są te skróty. Powiedziała z radością w oczach i ciepłem w głosie. Przyjrzała się im. Jedna miała bardzo fajne umaszczenie. Druga była jasnosiwa. Lunaria spojrzała na nie ciepło. Były młode, młodsze od niej i to było widać. Luna pogrzebała kopytem w piachu. Nie wiedziała co powiedzieć. Że jest władczynią? Nie, nie. To by z pewnością wiele zepsuło.

Aliolia nie zwróciła uwagi na klacz która przebiegła dopiero jej słowa ją zaciekawiły Astra!!!! krzyknęła i spojrzała na klacz To nie jest moja As ale szybko się uspokojiłam i przywitałam się Witaj, wybacz mi moje zachowanie ale moja najlepsza koleżanka ma na imię Astra Gdy przyszła inna klacz uspokojiłam się i przywitałam Witaj po jej zachowaniu poznałam że to jest ktoś ważny ale nie chce żebyśmy o tym wiedziały wyszłam z wody i usiadłam na plaży

Astra spojrzała na shire z delikatnym, ale szczerym uśmiechem. W takim razie wybacz, że zrobiłam ci fałszywą nadzieję. powiedziała spokojnie, łagodnym głosem. Sama nie wiedziała jak to odebrać. Zasmucić się, zdenerwować, zupełnie olać? As po prostu jej współczuła. To nie może być przyjemne.. stracić przyjaciółkę... Odróciła się do nadchodzącej, izabelowatej klaczy. Witaj. Ja jestem Astra. Przedstawiła się z miłym uśmiechem. Przybyszka wyglądała dostojnie, można by nawet powiedzieć "jak królowa". Przyglądała się przez chwilę obydwum klaczom. Lunaria i... No, właśnie. Nie znała imienia śnieżnobiałej.

Aliolia widziała zakłopotanie klaczy podeszła do niej i odrazu powiedziała Nie martw się. i zaczęła pytać ale cicho żeby ta dostojna klacz nieusłyszała Skąd pochodzisz? Czy mogę Ci mówić As? I wtym momencie przypomniało się jej że się nieprzedctawiła A i jestem Aliolia w skrócie Al uśmiechneła  się

Gdy biała shire wyszła z wody i podeszła do niej, Astra uśmiechnęła się lekko, przyjaźnie. Słysząc jej pytanie, uśmiechnęła się jeszcze szerzej. Jak widać Astrę można by było nazwać "chodzącą radością". Oczywicie, że możesz tak do mnie mówić. powiedziała spokojnie, radosnym głosem. Pytanie o jej przeszłość wolała jednak zignorować. Nie lubiła opowiadać o swoich przeżyciach, to zawsze psuło humor. Jednak niezbyt grzecznie było by tak postąpić, więc powiedziała poprostu: Z dzikich, porośniętych gęstą trawą terenów. Aliolia, ładne imię... powiedziała sama do siebie w myślach.

Na słowa As przypomniała sobie Risrum i zakręciła się jej łza w oku musiała szybko odejść bo się rozpłacze a nievhce się wykupić przed ważnym koniem, no i Astrą. Otrzepała się jeśli była mokra i rzekła Miło mi było panie A może klacze?poznać mam nadzieje że się jeszcze spotkamy i porozmawiamy na spokojnie Drygneła i odeszła spokojnym krokiem


z/t muszę skończyć przed poniedziałkiem bo wtedy wyjeżdżam na 5 dni

Lunaria przysłuchiwała się w ciszy tym dwóm klaczom. Aliolia i Astra. Zakodowała w umyśle. Nagle Aliolia wspomniała o jakimś... Risum? Luna nic nie wiedziała o tym miejscu. Nagle Aliolia wyszła i Ari została sama z Astrą. Uśmiechnęła się do niej. Jak tu trafiłaś? Opowiesz mi swoją historię? Lunaria bardzo lubiła słuchać, a może czasem nawet podsłuchiwać... Cóż, w każdym razie nie była typem, który wszystko ma gdzieś i interesuje się tylko własnym zadem... O, nie. Co to to nie.

Popatrzyła jeszcze za oddalającą się klaczą shire, Aliolią. Szkoda, że była tu tak krótko... pomyślała z lekkim smutkiem. Jednak szybko odwzajemniła szczery uśmiech Lunarii. Gdy usłyszała jej pytanie, zastanowiła się przez chwilę. Obawiam się, że moja historia nie jest zbyt ciekawa ani warta opowiedzenia. powiedziała spokojnie. To była jednak prawda. Z jej życiorysu nie było co opowiadać. Straciła rodzinę, trafiła do ludzi, potem uciekła i dotarła tu. Co tu opowiadać? Zbyt ciekawa ani wesoła to ona nie była. Przecież po co od razu psuć sobie taki dobry humor? zapytała samą siebie.

//ps. co z Sansą się stanie?

Lunaria zobaczyła, że Astra nie jest zbyt skora do opowiadania. Ten fakt trochę ją zasmucił. Odrzuciła jasną grzywkę, która wpadała jej do oczu i zapytała Mogę ci coś zdradzić? Rozejrzała się. Jestem władczynią. Powiedziała niemal niesłyszalnym szeptem, po czym uśmiechnęła się jakby przekazała przyjaciółce najzabawniejszy sekret świata. Uwielbiam, gdy nikt nie wie kim jestem! Potem można robić z tego niezłe żarty! Cóż... Luna akurat nie była typem klaczy-zawadiaki, ale tym razem zechciała się rozerwać. Może to, że tak rzadko to robiła, sprawiło że już zapomniała istoty żartu...

Lijtan wypadła z lasu jak strzała. Kiedy tylko wyczuła słony zapach morza nie bacząc na nic pognała w stronę, którą nakazywał jej instynkt. W pełnym galopie runęła do wody rozchlapując ją na wszystkie strony. Odbiła się od dna i wypłynęła na głęboką wodę. Dopiero kiedy zwróciła się ku brzegowi zauważyła dwie klacze, które wpatrują się w nią ze zdziwieniem i chyba lekką złością. Postanowiła wrócić do nich i je przeprosić. Uszy skuliła i głowę trzymała nisko, żeby okazać skruchę.
- Przepraszam - powiedziała cichutko

// Lunaria: Na razie nie mam kiedy nią pisać, dlatego nie stworzyłam jej konta. Lepiej by chyba było, gdyby ktoś ją przejął po mnie.
//Lijtan: Nie wolno decydować o czynnościach innej osoby, jeśli nie zostało to przez nią napisane, nie zrobił tego. Możemy decydować jedynie o czynnościach własnej postaci.
Wypowiedzi naszej postaci, piszemy czcionką pogrubioną, a myśli pochyloną. Cała reszta, przemyślenia, czynności, piszemy normalnie. ~regulamin fabuły

Gdy Astra dowiedziała się, że Lunaria jest jej władczynią, z uśmiechem przyklękła na moment. Mogłam się domyślić. powiedziała z szerokim uśmiechem wymalowanym na pysku. Po chwili usłyszała za sobą plusk i odwróciła się do źródła dźwięku. Zobaczyła, jak biała klacz błyskawicznie wbiega do wody, rozchlapując ją na wszystkie strony. Gdy kropelki spadły na złotawą klacz, otrząsnęła się lekko. Nie przepraszaj, wybrałam Morskie Nimfy ze świadomością, że będę zmoczona morską wodą. powiedziała z uśmiechem, słysząc przeprosiny.

Nagle zobaczyła, że kolejna klacz przyszła. Już chciała się z nią przywitać, ale przyjrzała się jej i zobaczyła bąble na jej ciele. Klacz nie wyglądała na cieszącą się zdrowiem. Zaraza! natychmiastowo włączył jej się "alarm bezpieczeństwa". Szczelnie okryła się wilczym futrem, włącznie z pyskiem. Wiedziała, że w ten sposób może uniknąć zarażenia. Natychmiast cofnęła się o dwa kroki, aby znaleźć się dalej od zarażonej holsztynki. Uważajcie, to zaraźliwe! krzyknęła przez grube, śnieżnobiałe futro do pozostałych.

Lijtan zaczęła uciekać w stronę lasu. Nie miała nic czym mogłaby się zakryć. Położyła uszy i galopowała między drzewami. Słyszała za sobą tylko inne konie, ale nawet się nie odwracała tylko dalej uparcie gnała naprzód. W końcu dotarła na ogromną polanę. Za jej zadem nadal można było usłyszeć końskie kroki.

Sama miała gęste, grube futro, które skutecznie chroniło ją przed zarażeniem się. Natomiast Lunaria oraz andaluzyjska klacz, nie. Podbiegła więc szybko do najbliższej palmy, uważając przy tym, aby wilcza skóra przypadkiem się nie zsunęła z jej pyska. Stanęła dęba i zerwała zębami kilka dużych, palmowych liści. Później podbiegła do władczyni i podała jej trzy z nich, aby mogła przez nie oddychać. Duże liście wprost idealnie filtrują powietrze. Resztę położyła na razie na piasku, na wszelki wypadek. Trzeba jej pomóc! krzyknęła w stronę Luny. Zaraz potem odwróciła się do chorej. Czy dasz radę iść sama? zapytała z troską i jednocześnie lekkim zdenerwowaniem. Postanowiła się zająć chorą, mimo, że nie należała do Morskich Nimf.

//chyba się nie doczekam odpowiedzi...
Astra usłyszała nad sobą przenikliwy pisk. Podniosła oczy ku niebu i zobaczyła sporego ptaka drapieżnego, który ze świstem przecinał powietrze. Ptak miał pióra w odcieniach złotych promieni słonecznych. A może był biały i tylko słońce nadawało mu takich barw? Nieważne. Ważne tylko, że był. Po chwili zobaczyła jak nowopoznana, bezimienna klacz opuszcza plażę w popłochu. Astra postanowiła ją dogonić i nieco ją uspokoić. W końcu panikarze na nic się nie zdają w takich sytuacjach. Pobiegła więc za nią, ale przed tym krzyknęła do Lunarii. Wiem, że mogę na ciebie liczyć. Proszę, zajmij się nią i uważaj na siebie, aby ciebie również nie trzeba było ratować. Po tych słowach zniknęła za jednym ze skał.

z/t

Stanęła jak wmurowana. Lijtan nie wiedziała co się dzieje. Przez chwilę rozglądała się dookoła próbując nadążyć za biegiem zdarzeń. Wzięła głęboki oddech i pokłusowała szybko za jabłkowitą klaczą, a właściwie podążyła ścieżką, którą ta podążyła, bo po samej klaczy nie było już śladu..


[z/t]

Postaraj się o tym pamiętać

Przygalopowałam spokojnie na plaże. Wdychałam,słone powietrze.A w oddali słychać było piękny szum morza. Byłam nieco zmęczona, tym całym galopem, nie miałam super kondycji, dlatego powinnam zacząć chodzić na fitness z Dallą. I tak byłam najładniejsza, ale Dalla była moją największą konkurencją. Przyszłam tu z nadzieją, że spotkam jakiegoś ładnego fagasa, jednak nikogo nie było. Załamana, zaczęłam iść po białym pisku, kierując się w stronę morza. Weszłam ostrożnie, i zamoczyłam w cieczy moje śliczne kopyta.

Mariush przyszedł na plażę. Szedł sypiąc piaskiem na wszystkie strony,denerwując się hałasem,jaki wywoływały mewy. Był już trochę zmęczony swą wędrówką i marzył teraz tylko o tym,żeby zamoczyć się w chłodnej wodzie. Na szczęście nagle ku jego oczom ukazało się morze,więc ostatkiem sił,tak szybko jak tylko zdołał,ruszył w jego kierunku. Rozkoszował się przy tym powiewami wiatru,które leciały z tamtej strony. Gdy wreszcie się dotarł, z ulgą wskoczył do wody ochlapując przy tym klacz,moczącą swoje kopyta. Wcześniej nawet nie zwrócił na nią uwagi,gdyż myślał tylko o swoim zmęczeniu. Umoczył łeb w wodzie,ukradkiem spoglądając na stojącą z boku klaczkę. Dobra dupa z niej.-pomyślał,puszczając jej oczko.

Stałam spokojnie na brzegu morza i wpatrywałam się w swoje kopyta. Zaczęłam myśleć, o tym co zrobić, żeby być jeszcze piękniejszą. Kiedy nagle zostałam ochlapana. Jakaś brudna woda, pobrudziła moją piękna, aksamitna sierść. Byłam oburzona tym faktem, chciałam zacząć się wydzierać na tego wypierdka, co mnie ochlapał. Jednak, kiedy zobaczyłam takiego przystojniaka, odebrało mi tlen. Otwarłam pysk z wrażenia. Kiedy puścił do mnie oczko, odwzajemniłam to, i uśmiechnęłam się.Hejka przystojniaku.-powiedziałam i przybrałam seksi pozę.

Od razu,gdy klacz się z nim przywitała, przypomniał sobie o Ingrid. Ciekawe,gdzie ta fałszywa suka,głupia pizda teraz jest.-pomyślał,ale po chwili uśmiechnął się sam do siebie,chcąc przestać zaprzątać sobie nią głowę. Teraz nienawidził jej,jak nikogo innego,ale w tym momencie to przestało być dla niego ważne. Miał obok siebie laskę,jakiej dawno nie widział i miał okazję ją wyrwać. Dla niego nie było znane coś takiego,jak poczucie wstydu,czy wyrzuty sumienia. Miał więc duże pole do manewru. No cześć piękna,często tu bywasz? Bo dawno nie widziałem takiej laski.-odpowiedział jej.

Stałam zadowolona, przybierając coraz bardziej seksowną pozę. Na pewno to zauważył, bo takiego ciało to nie da się, nie zauważyć. I o to był dowód na to, że jestem ładniejsza i seksowniejsza od Dalli. Do niej na pewno taki sexsiak nie zarywał. A DO MNIE TAK! Byłam szczęśliwa! Podeszłam do niego stawiając ostrożnie nogi i kręcąc zadem. Nie zbyt.-odpowiedziałam krótko, puszczając mu oczko. Byłam bardzo zadowolona z jego komplementów, no nie oszukujmy się nie dostawałam ich często..Pff... bo jakieś paszczury nie widzą mojej urody i ciała. Ohh.. dziękuje skarbie. Ja też nie widziałam takiego przystojniaka jak ty.-powiedziałam czarującym głosem i uśmiechem.